+ -

عن أبي هريرة رضي الله عنه
عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فِيمَا يَحْكِي عَنْ رَبِّهِ عَزَّ وَجَلَّ، قَالَ: «أَذْنَبَ عَبْدٌ ذَنْبًا، فَقَالَ: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي، فَقَالَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، وَيَأْخُذُ بِالذَّنْبِ، ثُمَّ عَادَ فَأَذْنَبَ، فَقَالَ: أَيْ رَبِّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي، فَقَالَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: عَبْدِي أَذْنَبَ ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، وَيَأْخُذُ بِالذَّنْبِ، ثُمَّ عَادَ فَأَذْنَبَ، فَقَالَ: أَيْ رَبِّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي، فَقَالَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، وَيَأْخُذُ بِالذَّنْبِ، اعْمَلْ مَا شِئْتَ فَقَدْ غَفَرْتُ لَكَ».

[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 2758]
المزيــد ...

Од Ебу Хурејре, радијаллаху анху, се пренесува,
дека Аллаховиот Пратеник, салаллаху алејхи ве селем, пренесувајќи од својот Господар рекол: „Кога робот ќе направи грев и ќе рече: ,Аллаху мој, прости ми го мојот грев.', Аллах, Возвишениот вели: ,Мојот роб згрешил и знае дека има Господ Кој ги простува гревовите и казнува за гревовите', потоа пак ќе направи грев и ќе каже: ,Господару, прости ми го гревот', а Аллах, Возвишениот вели: ,Мојот роб згрешил и знае дека има Господ Кој ги простува гревовите и казнува за гревовите', потоа пак ќе направи грев и ќе каже: ,Господару, прости ми го гревот', а Аллах, Возвишениот вели: ,Мојот роб згрешил и знае дека има Господ Кој ги простува гревовите и казнува за гревовите, прави што сакаш, Јас ти ги простив гревовите.'"

[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم - 2758]

Објаснување

Аллаховиот Пратеник, салаллаху алејхи ве селем, го пренесува овој говор од неговиот Господар дека кога Аллаховиот роб ќе направи грев, а потоа ќе рече: „Аллаху мој, прости ми го гревот!“, Аллах вели: „Мојот роб направил грев. Тој знае дека има Господ Кој може да го прости гревот, може да го сокрие и да го надмине, или може да казни. Му простив на таквиот.“ По некое време, истиот тој роб повторно прави грев, и Му се обраќа на Аллах: „Господару, прости ми!“ Аллах потоа вели: „Мојот роб направи грев. Тој знае дека има Господ Кој може да го прости гревот, може да го сокрие и да го надмине, или може да казни. Му простив на Мојот роб.“ Потоа повторно го прави гревот и вели: „Господару, прости ми го гревот!“ Аллах вели: „Мојот роб направи грев“. Тој знае дека има Господ кој може да прости грев, може да го сокрие и да премине преку него, а може и да казни. Му простив на Мојот роб. Нека прави што сака затоа што сѐ додека прави гревови, а потоа се кае со намера повеќе да не се врати на гревот. Меѓутоа, страстите го совладуваат и тој повторно запаѓа во грев. Сè додека тој постапува вака со гревот, барајќи опрост и прошка, Јас ќе му простувам бидејќи покајанието го брише она што било направено претходно.“

Превод: Англиски Урду Шпански Индонезиски Ујгурски Бенгалски Француски Турски Руски Босански Синхала Индијски Кинески Персиски Виетнамски Тагалог Курдски Хауса Португалски Малајалам Телгу Свахили التاميلية البورمية التايلندية الألمانية اليابانية بشتو الأسامية الألبانية السويدية الأمهرية الهولندية الغوجاراتية القيرقيزية النيبالية اليوروبا الليتوانية الدرية الصربية الصومالية الطاجيكية الكينياروندا الرومانية المجرية التشيكية الموري المالاجاشية الفولانية الإيطالية الأورومو الكانادا الولوف البلغارية الأذربيجانية الأوزبكية الأوكرانية الجورجية اللينجالا
Преглед на преводи

من فوائد الحديث

  1. Аллаховата милост кон Неговите робови е голема, и колку и да згреши човек и што и да направи, ако се покае и Му се врати, Аллах ќе му прости.
  2. Оној кој верува во Аллах Возвишениот, се надева на Неговото простување и се плаши од Неговата казна. Затоа нека побрза кон покајанието и нека не продолжува со своите гревови.
  3. Условите за правилно покајание се: престанок со гревот, каење за гревот, цврста одлука дека нема да се вратиме на тој грев, а ако се работи за неправда извршена врз други луѓе во однос на нивниот имот, честа или животот; тогаш го имаме и четвртиот услов, а тоа е: барање прошка од оној на кој му е нанесена неправда или да му се врати она што му припаѓа.
  4. Важноста на знаењето за Аллах, затоа што тоа го насочува човекот да се покае кога ќе направи грев и не му дозволува да инсистира на гревот и да ја изгуби надежта во милоста на Аллах.