حدیث: یو بنده یوه ګناه وکړه او ویې ویل: اللهم اغْفِرْ لي ذَنْبِي، ای الله ماته زما ګناه وبخشه، نو الله تبارک و تعالی ورته وفرمایل: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ له رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، ويَأْخُذُ بالذَّنْبِ، زما بنده ګناه وکړه او پدې پوه شو چې هغه یو رب لري چې ګناهونه بخښي او د ګناهونو سزا ورکوي.
عن أبي هريرة رضي الله عنه عن النبي صلى الله عليه وسلم فيما يَحْكِي عن ربه تبارك وتعالى، قال: «أَذْنَبَ عَبْدٌ ذَنْبًا، فقال: اللهم اغْفِرْ لي ذَنْبِي، فقال اللهُ تبارك وتعالى: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ له رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، ويَأْخُذُ بالذَّنْبِ، ثم عَادَ فَأَذْنَبَ، فقال: أَيْ رَبِّ اغْفِرْ لي ذَنْبِي، فقال تبارك وتعالى: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ له رَبًّا، يَغْفِرُ الذَّنْبَ، ويَأْخُذُ بالذَّنْبِ، قَدْ غَفَرْتُ لِعَبْدِي فَلْيَفْعَلْ ما شَاءَ»
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...
أبو هریرة - رضی الله عنه - له نبي کریم صلی الله علیه وسلم څخه په هغه څه کې روایت کوي چې د خپل رب تبارک وتعالی څخه حکایت کوي، فرمایې: یو بنده ګناه وکړه او ویې ویل: اللهم اغْفِرْ لي ذَنْبِي، ای الله ماته زما ګناه وبخښه، نو الله تبارک و تعالی وفرمایل: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ له رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، ويَأْخُذُ بالذَّنْبِ، زما بنده ګناه وکړه او پدې پوه شو چې هغه یو رب لري چې ګناهونه بخښي او د ګناهونو سزا ورکوي، بیا راوګرځید او ګناه یې وکړه، بیا یې وویل: ای زما ربه ! ماته زما ګناه وبخښه، نو الله تبارک وتعالی وفرمایل: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ له رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، ويَأْخُذُ بالذَّنْبِ، زما بنده ګناه وکړه او پدې پوه شو چې هغه یو رب لري چې ګناهونه بخښي او د ګناهونو سزا ورکوي، ما خپل بنده ته بخښنه وکړه، نو هر څه چې غواړي ودې کړي.
صحيح - متفق علیه دی ( بخاري اومسلم دواړو روایت کړی دی)
کله چې بنده کومه ګناه وکړي، بیا ووايي: ای الله ماته زما ګناه وبخښه، الله جل جلاله فرمايي: زما بنده ګناه کړې ده، او پوهېږي چې د هغه یو رب شته چې ګناه یې بخښي؛ نو پرده پرې واچوي او له ګناه څخه ورته تېر شي، او یا پرې سزا ورکړي، بیا یې ګناه وکړه او ویې ویل: ای ربه، زما ګناه راته وبخښه، نو رب العزت وفرمایل: زما بنده ګناه کړې ده، او هغه پوهېږي چې هغه یو رب لري چې ګناه بخښي، نو پرده پرې واچوي او له ګناه څخه ورته تېر شي، او یا یې پرې مجازات کړي، نو هره ګناه چې وغواړي ودې کړي او صحیح توبه دې ورپسې وباسي، هغه به همداسې کوي، یعنې ګناه به کوي او توبه به وباسي، زه ورته بخښنه کوم، ځکه چې توبه مخکني هر څه له منځه وړي.
د حديث له ګټو څخه
- د الله لوی فضل او رحمت په خپلو بنده ګانو تر څو چې دوی دا عقیده ولري چې واګي یې د خپل د رب په لاس کې دي، که وغواړي بخښنه کوي او یا وغواړي سزا ورکوي.
- سمه توبه ګناه بخښي.
- په الله تعالی باندې د مؤمن زړه په توبې سره پاکیږي، او له خپل رب څخه د بښنې تمه لري، او په نيکۍ او نيکو کارونو کې بيړه کوي او که ګناه وکړي نو په توبې سره یې جبرانوي او په ګناه کولو کې مخته نه ځي.
- که چيرته له بنده څخه سل ځلې یوه ګناه تکرار شي او یا له دې څخه زیات او په هر ځل توبه وکړي، توبه یې قبلیږي او ګناهونه یې توییږي، او که چیرته یې له ټولو ګناهونو یو ځای یوه توبه وویسته نو توبه یې صحیح ده.
ډلبندیانې
نور
- حدیث: پنځه ګوني لمونځونه، یوه جمعه تر بلې او یو رمضان تر بل پورې هغه ګناهونه بخښي چې د دوی تر منځه شوي وي پدې شرط چې له کبیره ګناهونو ځان وساتل شي.
- حدیث: ځینې خلک د الله په مال کې په ناحقه ناوړه لګښت کوي، نو د قیامت په ورځ د دوی لپاره اور (دوزخ) دی.
- حدیث: مړو ته ښکنځل مه کوئ؛ ځکه هغوی هغه څه ته وروسېدل چې وړاندې یې لیږلې و.
- حدیث: د مسلمان لپاره روا نه دي چې خپل ورور له دریو شپو څخه زیات پریږدي، کله چې دوی سره مخ کیږي: نو دا ترې مخ اړوي، او هغه هم ترې مخ اړوي، او په دې دواړو کې غوره هغه څوک دی چې په سلام پیل وکړي.
- حدیث: جنت ته رحم (خپلوي) پرې کوونکی نه داخلیږي.
- حدیث: د الله تعالی په وړاندې تر ټولو مبغوض انسان هغه دی چې تل د خلکو سره سختې جګړي کوي.
- حدیث: چا چې د خپل مسلمان ورور څخه -د هغه په نه شتون کې- دفاع وکړه، الله به یې د قیامت په ورځ له مخ څخه اور وګرځوي.