یو بنده یوه ګناه وکړه او ویې ویل: اللهم اغْفِرْ لي ذَنْبِي، ای الله ماته زما ګناه وبخشه، نو الله تبارک و تعالی ورته وفرمایل: أَذْنَبَ عَبْدِي ذَنْبًا، فَعَلِمَ أَنَّ له رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ، ويَأْخُذُ بالذَّنْبِ، زما بنده ګناه وکړه او پدې پوه شو چې هغه یو رب لري چې ګناهونه بخښي او د ګناهونو سزا ورکوي. چا چې په ورځ کې سل ځلې : سبحان الله وبحمده وویل؛ نو ګناه یې پاک کړل شي اګر که د دریاب د زګ په اندازه هم وي. چا چې لس ځلې : (لَا إلَهَ إلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ) وویل - دا به داسې وه لکه د اسمعیل - علیه السلام - له اولادې څخه یې چې څلور نفسونه (مریان) آزاد کړي وي.