عن أبي بكرة رضي الله عنه قال: قال النبي صلى الله عليه وسلم:
«أَلَا أُنَبِّئُكُمْ بِأَكْبَرِ الْكَبَائِرِ؟» ثَلَاثًا، قَالُوا: بَلَى يَا رَسُولَ اللهِ، قَالَ: «الْإِشْرَاكُ بِاللهِ، وَعُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ» وَجَلَسَ وَكَانَ مُتَّكِئًا، فَقَالَ: «أَلَا وَقَوْلُ الزُّورِ»، قَالَ: فَمَا زَالَ يُكَرِّرُهَا حَتَّى قُلْنَا: لَيْتَهُ سَكَتَ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 2654]
المزيــد ...
ਹਜ਼ਰਤ ਅਬੂ ਬਕਰਾਹ (ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ) ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਨਬੀ ਕਰੀਮ (ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ) ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ:
ਨਬੀ ਕਰੀਮ (ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ) ਨੇ ਤਿੰਨ ਵਾਰੀ ਫਰਮਾਇਆ:
"ਕੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਗੁਨਾਹਾਂ ਬਾਰੇ ਨਾ ਦੱਸਾਂ؟ " ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅਰਜ ਕੀਤਾ: "ਬੇਸ਼ਕ, ਹੇ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਰਸੂਲ!" ਤਦ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ: "ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਰਿਕ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਨਾਫਰਮਾਨੀ ਕਰਨੀ।" ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਬੈਠ ਗਏ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਓਹ ਟਿਕੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਫਿਰ ਫਰਮਾਇਆ: "ਸਾਵਧਾਨ! ਝੂਠੀ ਗਵਾਹੀ (ਅਥਵਾ ਝੂਠੀ ਗੱਲ)!" ਨਿਵੇਦਕ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਇਸ ਨੂੰ ਦੁਹਰਾਂਦੇ ਰਹੇ, ਇਤਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸੋਚਣ ਲੱਗ ਪਏ: ਕਾਸ਼ ਉਹ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਂਦੇ।
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 2654]
ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਆਪਣੇ ਸਹਾਬਿਆਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਗੁਨਾਹਾਂ ਬਾਰੇ ਆਗਾਹ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨ ਵੱਡੇ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ:
1. **ਅੱਲਾਹ ਨਾਲ ਸ਼ਿਰਕ ਕਰਨਾ:**
ਇਸ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਇਬਾਦਤ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਨੂੰ ਅੱਲਾਹ ਤੋਂ ਹਟ ਕੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵਾਸਤੇ ਕਰਨਾ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਕਰ ਦੇਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ — ਉਸ ਦੀ ਉਲੂਹੀਅਤ (ਇਬਾਦਤ ਦੇ ਹੱਕ), ਰਬੂਬੀਅਤ (ਪਾਲਣਹਾਰ ਹੋਣ), ਨਾਮਾਂ ਅਤੇ ਗੁਣਾਂ ਵਿੱਚ। ਇਹ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਅਤੇ ਅਣਮਾਫ਼ ਕੀਤਾਜਾਣ ਵਾਲਾ ਗੁਨਾਹ ਹੈ।
2. **ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਨਾਫਰਮਾਨੀ:**
ਇਸ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਮਾਂ-ਪਿਓ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਦੁਖੀ ਕਰਨਾ — ਚਾਹੇ ਉਹ ਬੋਲ ਕੇ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਰਾਹੀਂ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਨਰਮੀ ਨਾ ਕਰਨੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਨਾ ਕਰਨੀ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਨੇਕੀ ਨਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਨਾਫਰਮਾਨੀ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਗੰਭੀਰ ਗੁਨਾਹ ਹੈ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਤਾਕੀਦ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।
3. **ਝੂਠੀ ਗੱਲ (ਕੌਲ-ਅਜ਼-ਜ਼ੂਰ) ਅਤੇ ਝੂਠੀ ਗਵਾਹੀ:**
ਇਸ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਹਰ ਉਹ ਗੱਲ ਜੋ ਝੂਠ ਤੇ ਧੋਖੇ 'ਤੇ ਮਬਨੀ ਹੋਵੇ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਝੂਠੀ ਗਵਾਹੀ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ — ਜਿੱਥੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਜਾਂ ਉਸ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਜਾਂ ਮਾਲ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਗੁਨਾਹ ਹੈ, ਜੋ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਨੇ **ਝੂਠੀ ਗੱਲ (ਕੌਲ-ਅਜ਼-ਜ਼ੂਰ)** ਤੋਂ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇਣ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰੀ ਦੁਹਰਾਇਆ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਸ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਉੱਤੇ ਪੈਣ ਵਾਲੇ ਮੰਦ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਵਲ ਧਿਆਨ ਦਿਵਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਉਹਨਾਂ ਇਸ ਕਦਰ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਦੁਹਰਾਇਆ ਕਿ ਸਹਾਬਾ ਕਹਿਣ ਲੱਗ ਪਏ: **"ਕਾਸ਼ ਉਹ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਂਦੇ!"** — ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਨਾਲ ਹਮਦਰਦੀ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਨਫ਼ਰਤ ਸੀ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।