عن أبي بكرة رضي الله عنه قال: قال النبي صلى الله عليه وسلم:
«أَلَا أُنَبِّئُكُمْ بِأَكْبَرِ الْكَبَائِرِ؟» ثَلَاثًا، قَالُوا: بَلَى يَا رَسُولَ اللهِ، قَالَ: «الْإِشْرَاكُ بِاللهِ، وَعُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ» وَجَلَسَ وَكَانَ مُتَّكِئًا، فَقَالَ: «أَلَا وَقَوْلُ الزُّورِ»، قَالَ: فَمَا زَالَ يُكَرِّرُهَا حَتَّى قُلْنَا: لَيْتَهُ سَكَتَ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 2654]
المزيــد ...
អំពី អាពូពឹករ៉ោះ رضي الله عنه បាននិយាយថា៖ ណាពី ﷺ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា
“តើខ្ញុំមិនបានប្រាប់ពួកអ្នកអំពីបាបកម្មដែលធំបំផុតឬទេ”? ពួកយើងបានឆ្លើយថា៖ ពិតមែនហើយ ឱរ៉ស៊ូលុលឡោះ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “គឺការធ្វើស្ហ៊ីរិកចំពោះអល់ឡោះ និងអកតញ្ញូចំពោះឪពុកម្ដាយ”។ មុននេះលោកបានផ្អែកខ្លួន ហើយលោកក៏អង្គុយវិញ រួចនិយាយថា៖ “តើពុំមែនទេ គឺពាក្យសម្ដីភូតកុហក”។ អាពូពឹករ៉ោះ បាននិយាយថា៖ លោកនៅបន្ដមានប្រសាសន៍ចុះឡើង រហូតពួកយើងគិតចង់ឲ្យលោកឈប់។
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 2654]
ណាពី ﷺ លោកបានប្រាប់សហាហ្ពាត់របស់លោកពីបាបកម្មដែលមានកម្រិតធ្ងន់ធ្ងរជាងគេបំផុត ដោយលោកបានលើកឡើងនូវបីប្រការនេះ៖
១. ការធ្វើស្ហ៊ីរិកចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់៖ វាគឺជាការបង្វែរនូវប្រភេទណាមួយក្នុងចំណោមប្រភេទផ្សេងៗនៃការគោរពសក្ការៈទៅកាន់អ្នកផ្សេងក្រៅពីអល់ឡោះ។ វាជាការយកអ្នកផ្សេងក្រៅពីអល់ឡោះជាម្ចាស់មកប្រៀបស្មើនឹងអល់ឡោះទាំងក្នុងភាពជាម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈ ភាពជាម្ចាស់ដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រង និងចំពោះព្រះនាមនិងលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ទ្រង់។
ទី២៖ អកតញ្ញូចំពោះឪពុកម្ដាយ៖ គឺរាល់ប្រការទាំងឡាយដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ឪពុកម្តាយមិនថាពាក្យសម្តី ឬកាយវិការ និងបោះបង់ការធ្វើល្អទៅកាន់លោកទាំងពីរ។
ទី៣៖ ការនិយាយពាក្យភូតកុហក ដែលក្នុងនោះ គឺការធ្វើសាក្សីកុហកបំពាន៖ ដែលមានបំណងបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះបុគ្គលដែលជាជនរងគ្រោះ ដើម្បីយកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គេ ឬធ្វើឱ្យខូចកិត្តិយស របស់គេជាដើម។
ហើយណាពី ﷺ លោកបានព្រមានដដែលៗពីការនិយាយពាក្យកុហកនេះដើម្បីជាការរំលឹកដាស់តឿនពីភាពអាក្រក់ និងឥទ្ធិពលអាក្រក់របស់វាទៅលើសង្គម រហូតដល់សហាហ្ពាត់និយាយថា៖ សង្ឃឹមថាលោកបានស្ងៀម ដោយសារតែពួកគេអាណិតលោក និងមិនចង់ឲ្យមានអ្វី រំខានដល់លោក។