عن ابن عباس رضي الله عنهما قال:
جاءَ رجُلُ إلى النبي صلى الله عليه وسلم فقال: يا رسولَ اللهِ، إن أحدنا يجدُ في نفسِهِ -يُعرِّضُ بالشَّيءِ- لأَن يكونَ حُمَمَةً أحَبُّ إليه من أن يتكلَّم بِهِ، فقال: «اللهُ أكبرُ، اللهُ أكبرُ، الحمدُ لله الذي ردَّ كيدَه إلى الوسوسَةِ».
[صحيح] - [رواه أبو داود والنسائي في الكبرى]
المزيــد ...
از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که گفت:
مردی به نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمد و گفت: یا رسول الله یکی از ما در درون خود چیزی را احساس میکند - به آن [با دستانش] اشاره کرد [بدون آنکه بیانش کند] - که خاکستر شدن برایش دوست داشتنیتر از آن است که به زبانش بیاورد، پس [پیامبر صلی الله علیه وسلم] فرمود: «اللهُ أكبرُ، اللهُ أكبرُ، الحمدُ لله الذي ردَّ كيدَه إلى الوسوسَةِ» یعنی: «الله اکبر، الله اکبر، ستایش برای الله است که نیرنگ او را به وسوسه بازگرداند».
صحیح است - به روایت ابوداوود
مردی به نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمد و گفت: یا رسول الله، یکی از ما در درون خود چیزی را مییابد که بر نفس او عرضه شده اما به زبان آوردن آن بس هولناک است به حدی که خاکستر شدن را بیشتر از این دوست دارد که آن را به زبان بیاورد، پس پیامبر صلی الله علیه وسلم دو بار تکبیر گفتند و حمد الله را به جا آوردند که نیرنگ شیطان را به وسوسهٔ محض تبدیل کرده است.