حديث: أَدْخَلَهُ اللهُ الْجَنَّةَ عَلَى مَا كَانَ مِنَ الْعَمَلِ» یعنی: «هرکه شهادت دهد كه همانا الهى نيست به جز الله و او همتايى ندارد، و محمد بنده و فرستادهٔ اوست، و عیسی بنده و فرستاده و کلمهٔ اوست؛ که او را به مریم القا نمود، و روحی از جانب اوست، [و نيز مخلوق اوست]، و بهشت حقّ است و آتش (دوزخ) حقّ است؛ الله متعال با هر عملی که داشته باشد، [سرانجام] او را وارد بهشت می‌کند

عَنْ عُبَادَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«مَنْ شَهِدَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَأَنَّ عِيسَى عَبْدُ اللهِ وَرَسُولُهُ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنَّارُ حَقٌّ، أَدْخَلَهُ اللهُ الْجَنَّةَ عَلَى مَا كَانَ مِنَ الْعَمَلِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 3435]

از عُبادة رضی الله عنه از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت است که فرمودند:
«مَنْ شَهِدَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَأَنَّ عِيسَى عَبْدُ اللهِ وَرَسُولُهُ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنَّارُ حَقٌّ، أَدْخَلَهُ اللهُ الْجَنَّةَ عَلَى مَا كَانَ مِنَ الْعَمَلِ» یعنی: «هرکه شهادت دهد كه همانا الهى نيست به جز الله و او همتايى ندارد، و محمد بنده و فرستادهٔ اوست، و عیسی بنده و فرستاده و کلمهٔ اوست؛ که او را به مریم القا نمود، و روحی از جانب اوست، [و نيز مخلوق اوست]، و بهشت حقّ است و آتش (دوزخ) حقّ است؛ الله متعال با هر عملی که داشته باشد، [سرانجام] او را وارد بهشت می‌کند».
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح بخاری - 3435]

توضیح

رسول الله صلی الله علیه وسلم ما را آگاه نموده که هرکس کلمهٔ توحید را با علم به معنایش و عمل به فراخورش به زبان آورد، و به بندگی محمد صلی الله علیه وسلم و پیامبری او شهادت دهد، و به بندگی عیسی و پیامبری او اعتراف کند، و اینکه الله او را با این سخن خود که «کُن» (باش) آفرید و اینکه او روحی از ارواحی است که الله خلق کرده است، و مادرش را از نسبت ناروای یهودیان پاک دانست، و به اینکه بهشت حق است، و دوزخ حق است، و به وجود آن دو معتقد و باورمند شد که این دو نعمت و عذاب الهی هستند، و بر این باور از دنیا رفت؛ فرجامش به سوی بهشت است، اگرچه در طاعات خود کوتاهی کرده باشد، و گناهانی داشته باشد.