بروز رسانی: لَا صَلَاةَ بِحَضْرَةِ الطَّعَامِ، وَلَا هُوَ يُدَافِعُهُ الْأَخْبَثَانِ»: «به هنگام حاضر بودن غذا و فشار دفع ادرار و مدفوع، نمازی نیست
عن عَائِشَةَ رضيَ الله عنها قالت: إِنِّي سمعْتُ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم يقول:
«لَا صَلَاةَ بِحَضْرَةِ الطَّعَامِ، وَلَا هُوَ يُدَافِعُهُ الْأَخْبَثَانِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 560]
المزيــد ...
از عایشه ـ رضی الله عنها ـ روایت است که گفت: من از رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ شنیدم که می‌فرمود:
«لَا صَلَاةَ بِحَضْرَةِ الطَّعَامِ، وَلَا هُوَ يُدَافِعُهُ الْأَخْبَثَانِ»: «به هنگام حاضر بودن غذا و فشار دفع ادرار و مدفوع، نمازی نیست».
[صحیح است] - [به روایت مسلم] - [صحيح مسلم - 560]
رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ از نماز خواندن به هنگام حاضر بودن غذایی که نمازگزار بدان میل دارد و دلش به دنبال آن است، نهی کردند؛
و همینطور از نماز خواندن با وجود فشار دو پلیدی - یعنی ادرار و مدفوع - نهی کردند، زیرا ذهن او در این حالت مشغول به دفع این دو است.
از نکات این حدیث
- شایسته‌ی مسلمان همین است که پیش از وارد شدن به نماز، هر چیزی که او را در نماز مشغول خود می‌کند، از خود دور نماید.
طبقه‌بندی‌ها
بیشتر
- بروز رسانی: مَنْ نَسِيَ صَلَاةً فَلْيُصَلِّ إِذَا ذَكَرَهَا، لَا كَفَّارَةَ لَهَا إِلَّا ذَلِكَ
- بروز رسانی: هرکس يک وجب از زمين را به ناحق تصاحب کند، روز قيامت همين يک وجب از هفت زمين به دور گردنش پيچيده می شود.
- بروز رسانی: رسول الله صلی الله علیه وسلم از اینکه کسی در حالی نماز بخواند که دستش را بر لگنش بگذارد، نهی کرده است.
- بروز رسانی: وقتی يکی از شما به نماز می ايستد، با پروردگارش مناجات می کند و پروردگارش، ميانِ او و قبله است. پس هيچکس به سوی قبله اش آب دهان نيندازد؛ بلکه آب دهانش را به سمت چپ يا زيرِ پايش بيندازد.
- بروز رسانی: «چرا برخی از مردم در نماز به سوی آسمان نگاه می کنند؟!» و در اين باره سخنان سختی گفت و فرمود: «يا از اين کار باز آيند؛ يا اينکه بينايیِ آنان ربوده و از بین می رود».
- بروز رسانی: أَسْوَأُ النَّاسِ سَرَقَةً الَّذِي يَسْرِقُ صَلَاتَهُ»: «بدترین دزد از میان مردم، دزدی است که نمازش را میدزدد». گفتند: چگونه نمازش را میدزدد؟ فرمود: «لَا يُتِمُّ رُكُوعَهَا، وَلَا سُجُودَهَا»: «رکوع و سجودش را کامل نمیکند
- بروز رسانی: زمان به صورتِ اصلی اش، مانندِ روزی درآمده که الله متعال آسمان ها و زمين را آفريد؛ هر سال، دوازده ماه می باشد و چهار ماهِ آن حرام است: ذوالقعده، ذوالحجه و محرّم که پُشتِ سرِ هم قرار دارند و رجبِ «مُضَر».