หะดีษ: พวกเจ้าจงใช้บรรดาลูกๆ ของพวกเจ้าให้ละหมาด เมื่อพวกเขามีอายุเจ็ดขวบ และพวกเจ้าจงตีพวกเขาหากพวกเขาไม่ละหมาด เมื่อพวกเขามีอายุสิบขวบและจงแยกห้องนอนระหว่างพวกเขา
عن عمرو بن شُعيب عن أبيه عن جدِّه قال: قال رسولُ الله صلى الله عليه وسلم:
«مُرُوا أولادكمِ بالصلاةِ وهم أبناءُ سبعِ سِنينَ، واضرِبوهم عليها وهم أبناءُ عَشرٍ، وفرِّقوا بينهم في المَضاجِعِ».
[حسن] - [رواه أبو داود] - [سنن أبي داود: 495]
المزيــد ...
จากอัมรุ บิน ชุอัยบ์ จากพ่อของเขา จากปู่ของเขา กล่าวว่า: ท่านเราะซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้กล่าวว่า:
"พวกเจ้าจงใช้บรรดาลูกๆ ของพวกเจ้าให้ละหมาด เมื่อพวกเขามีอายุเจ็ดขวบ และพวกเจ้าจงตีพวกเขาหากพวกเขาไม่ละหมาด เมื่อพวกเขามีอายุสิบขวบและจงแยกห้องนอนระหว่างพวกเขา"
[หะซัน] - [รายงานโดย อบูดาวูด] - [สุนันอบีดาวูด - 495]
ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้บอกว่า ผู้ที่เป็นพ่อจำเป็นต้องสั่งใช้บรรดาลูกๆ ของเขา(ทั้งชายและหญิง)ให้ละหมาดและสอนสิ่งต่างๆ ที่จำเป็นเพื่อให้พวกเขาได้ทำการละหมาด เมื่อพวกเขามีอายุเจ็ดขวบ และเมื่อพวกเขามีอายุสิบขวบการสั่งใช้(ให้ละหมาดก็หนักขึ้น) โดยให้ตีหากบรรดาลูกๆ ละเลยไม่ละหมาดและให้แยกห้องนอนระหว่างพวกเขา
บทเรียนที่ได้รับจากฮะดีษ
- การสอนเรื่องศาสนาให้แก่เด็กเล็กก่อนบรรลุศาสนภาวะ ซึ่งที่สำคัญที่สุดคือ การสอนเรื่องการละหมาด
- การเฆี่ยนตีนั้นมีไว้เพื่อวินัย มิใช่การลงโทษทรมาน ดังนั้น ควรเฆี่ยนตีให้เหมาะสมกับสภาพของเด็ก
- ศาสนาอิสลามให้ความใส่ใจในการรักษาเกียรติและปกป้องมันจากทุกสิ่งที่อาจนำไปสู่ความเสียหาย
หมวดหมู่
ดูเพิ่มเติม
- หะดีษ: ผู้ใดทิ้งละหมาดอัศรฺ แน่นอนการงานของเขาก็จะไร้ผล
- หะดีษ: อิสลามถูกสร้างบนหลัก 5 ประการ
- หะดีษ: ใครก็ตามที่ลืมละหมาดใดละหมาดหนึ่ง ดังนั้นเขาจงละหมาดเมื่อนึกขึ้นได้ ไม่มีการลบล้างบาปสำหรับการทิ้งละหมาดนอกจากด้วยการละหมาด
- หะดีษ: แท้จริงสิ่งที่ทำให้บุคคลหนึ่งเข้าสู่การตั้งภาคีและการปฏิเสธศรัทธานั้นคือการละทิ้งละหมาด
- หะดีษ: แท้จริงพันธสัญญาระหว่างเรากับพวกเขาคือการละหมาด ดังนั้นใครก็ตามที่ละทิ้งมัน แท้จริงเขาได้ปฏิเสธศรัทธา
- หะดีษ: ฉันคือดิมาม บิน ษะละบะฮ์ จากพี่น้องของบนูสะอัด บิน บักร์
- หะดีษ: มีการกล่าวถึงต่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ซึ่งมีชายผู้หนึ่งหลับทั้งคืนจนถึงเช้า ท่านจึงกล่าวว่า “นั่นคือชายผู้หนึ่งที่ซาตานปัสสาวะในหูทั้งสองของเขา หรือท่านพูดว่า: ในหูของเขา”