عن أبي هريرة، قال: أتَى النبي صلى الله عليه وسلم رجُلٌ أعْمَى، فقال: يا رسول الله، إنه ليس لي قائد يَقُودُني إلى المسجد، فَسَأل رسول الله صلى الله عليه وسلم أن يُرَخِّص له فيصلِّي في بَيْتِه، فرَخَّص له، فلمَّا ولىَّ دَعَاه، فقال: «هل تسمع النِّداء بالصلاة؟» قال: نعم، قال: «فأجِب».
[صحيح] - [رواه مسلم]
المزيــد ...
له ابو هریرة - رضی الله عنه - څخه روایت دی فرمایي: رسول الله - صلی الله علیه وسلم - ته یو ړوند سړی راغی، ویې وییل : ای د الله رسوله! زه څوک نه لرم چې جومات ته مې لارښوونه وکړي، نو له رسول الله - صلی الله علیه وسلم - یې وغوښتل چې په کور کې د لمونځ کولو اجازه ورکړي، نو اجازه یې ورکړه، کله چې بیرته روان شو ورغږ یې کړ او ورته یې وویل: آیا د لمانځه لپاره بلنه (اذان) اورې؟ ویې ویل: هو، ورته یې وویل: نو بلنه قبوله کړه (جومات ته راځه).
صحيح - مسلم روايت کړی دی
یو ړوند سړی پېغمبر - صلی الله علیه وسلم - ته راغی، ویې وییل: ای د الله رسوله! زه یو ړوند سړی یم، ما سره څوک نشته چې مرسته مې وکړي او لاس نیولی مې د پنځه وخته لمانځه لپاره جومات ته راولي، غوښتل یې پېغمبر - صلی الله علیه وسلم - یې له جماعت څخه معاف کړي، نو رخصت یې ورکړ، کله چې بیرته وګرځیده ورغږ یې کړ او ورته یې وویل: آیا د لمانځه لپاره اذان اورې؟ ویې وییل: هو: نو ورته یې وویل: لمانځه ته د بلونکي بلنه ومنه.