حديث: پیامبر صلی الله علیه وسلم مطلبی را ذکر کرد و فرمود: « آن وقتی است که علم از بین می رود

عَنْ زِيَادِ بْنِ لَبِيدٍ رضي الله عنه قَالَ:
ذَكَرَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ شَيْئًا، فَقَالَ: «ذَاكَ عِنْدَ أَوَانِ ذَهَابِ الْعِلْمِ» قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَكَيْفَ يَذْهَبُ الْعِلْمُ، وَنَحْنُ نَقْرَأُ الْقُرْآنَ وَنُقْرِئُهُ أَبْنَاءَنَا وَيُقْرِئُهُ أَبْنَاؤُنَا أَبْنَاءَهُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ؟ قَالَ: «ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ زِيَادُ، إِنْ كُنْتُ لَأُرَاكَ مِنْ أَفْقَهِ رَجُلٍ بِالْمَدِينَةِ، أَوَلَيْسَ هَذِهِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَى يَقْرَؤونَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ، لَا يَعْمَلُونَ بِشَيْءٍ مِمَّا فِيهِمَا؟!».
[صحيح لغيره] - [رواه ابن ماجه] - [سنن ابن ماجه: 4048]

از زیاد بن لبید رضی الله عنه روایت است که گفت:
پیامبر صلی الله علیه وسلم مطلبی را ذکر کرد و فرمود: « آن وقتی است که علم از بین می رود» گفتم: ای رسول الله، چگونه علم از بین می رود، در حالی که ما قرآن را می خوانیم و برای فرزندان خود می خوانیم و فرزندان ما برای فرزندان خود می خوانند تا روز قیامت؟ گفت: مادرت به عزایت بنشیند ای زیاد، من تو را فقیه ترین مرد شهر می دانستم، آیا این یهودیان و مسیحیان تورات و انجیل را نمی خوانند، در حالی که هیچ کدام از آنچه در آنهاست انجام نمی دهند؟!
[صحیح لغیره] - [ابن ماجه روایت کرده] - [سنن ابن ماجه - 4048]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم در میان اصحاب نشسته بود، و فرمود: این زمانی است که علم از مردم سلب می شود. زیاد بن لبید انصاری رضی الله عنه تعجب کرد و از پیامبر صلی الله علیه و سلم پرسید، فرمود: چگونه علم از ما بلند و گم می شود؟! ما قرآن را خوانده ایم و حفظ کرده ایم؛ به الله سوگند ما آن را می خوانیم و بر زنان و فرزندان و فرزندان فرزندان ما می خوانیم، پیامبر صلی الله علیه وسلم با حیرت فرمود: مادرت در عزایت بنشیند ای زیاد! من تو را از علمای اهل مدینه می شمردم! سپس او صلی الله علیه وسلم به او فرمود: از دست دادن علم به از دست دادن قرآن بستگی ندارد؛ لیکن از دست دادن علم به از دست دادن عمل کردن بر آن است، این تورات و انجیل نزد یهود و نصاری است، با وجود این هم به آنها سود نمی رساند، و از مقصودهای آنها استفاده ننمودند؛ و آن عمل کردن به آنچه که آموختند می باشد.