حق مسلمان بر مسلمان، پنج مورد است: جواب سلام، عيادت بيمار، و همراهى جنازه، و قبولى دعوت، و دعا براى عطسه كننده. براى مسلمان جایز نيست كه بيشتر از سه شب برادر مسلمانش را هجران كند، (و هنگامى كه) به همديگر ميرسند، اين روى بر مى گرداند، و او روى بر مى گرداند، و نيكوكارترين آنان كسى است كه شروع به سلام كردن مى كند. هرگاه کسی از شما با برادرِ (مسلمانِ) خود ملاقات کرد، باید به او سلام کند؛ و اگر درختی يا ديواری يا سنگی در ميان شان حايل شد و باز او را ديد، - دوباره نيز- به او سلام بگويد. سواره بر پياده و پياده بر نشسته و شمارِ کمتر بر گروهِ بيش تر سلام کنند. آغازگر سلام به يهود و نصارا نباشید و اگر در راهی با آنها روبرو شديد، آنان را ناگزير کنيد که به تنگ ترين قسمتِ راه بروند. آیا اصحاب رسول الله صلی الله علیه وسلم با هم مصافحه می کردند (با هم دست می دادند)؟ وی گفت: بله. شخصی از رسول الله صلى الله عليه وسلم سؤال کرد: بهترين ويژگی اهل اسلام چيست؟ فرمود: «اينکه به ديگران خوراک بدهی و به هر مسلمانی که می شناسی و نمی شناسی سلام کنی». مردی گفت: ای رسول خدا، شخصی از ما با برادر يا دوستش ديدار می کند؛ آيا می تواند برای او خم شود؟ فرمود: «خير». پرسيد: آيا می تواند او را به آغوش بگيرد و ببوسد؟ فرمود: «خير». گفت: آيا می تواند دستش را بگيرد و با او مصافحه کند؟ فرمود: «بله». هیچ دو مسلمانی نیستند که یکدیگر را ملاقات کنند و با هم دست بدهند، مگر اینکه قبل از جدا شدن مورد آمرزش قرار می گیرند. اگر کسی بدون اجازه ات سرک کشید و به داخل خانه ات نگاه کرد و تو سنگ ریزه ای به سوی او پرتاب کردی و سبب کور شدن چشمش شدی، گناهی بر تو نیست. هرگاه کسی از شما واردِ مجلسی می شود، بايد سلام کند و چون می خواست [به قصد ترک مجلس] برخيزد، بايد سلام نمايد؛ زيرا سلامِ نخست، بهتر و شايسته تر از سلامِ پايانی نيست. هنگامی که رسول الله صلى الله عليه وسلم سخنی می گفت، آن را سه بار تکرار می کرد تا سخنش فهميده شود و هنگامی که نزد گروهی می رفت و به آنها سلام می گفت، سلامش را - حدّاکثر - سه بار تکرار می نمود. زمانی که الله متعال آدم - صلى الله عليه وسلم - را آفريد، به او فرمود: برو و به آنها - گروهی از ملائکه که نشسته بودند - سلام کن و گوش بده چه جوابی به تو می دهند؛ زيرا اين (روشِ) سلامِ تو و فرزندان توست. مردی نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم آمد و گفت: «السَّلامُ عَلَيكُم». رسول الله صلى الله عليه وسلم جوابِ سلامِ او را داد و آنگاه آن مرد نشست. رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «عَشْرٌ»: «ده (نيکی برای او ثبت شد)». سپس مردی ديگر آمد و گفت: «السَّلامُ عَلَيكُم وَرَحْمَةُ الله». رسول الله صلى الله عليه وسلم جوابِ سلام او را هم داد و آن مرد نشست. سپس فرمود: «عِشْرون»: «بيست (نيکی برای او ثبت گرديد)». نزديک ترين مردم به الله، کسی است که آغازگرِ سلام به مردم باشد. مردی از رسول الله صلى الله عليه وسلم اجازه ی ورود خواست؛ رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «به او اجازه دهيد که بد آدمی در قبيله ی خود می باشد. ما سهمِ شيرِ رسول الله صلى الله عليه وسلم را برايش برمی داشتيم؛ رسول الله صلى الله عليه وسلم در اثنای شب می آمد و به گونه ای سلام می کرد که خفته را بيدار نمی کرد و صدايش به (افرادِ) بيدار می رسيد. رسول الله صلى الله عليه وسلم شبی طبق معمول آمد و مانندِ گذشته سلام کرد. كوچك تر به بزرگ تر، عابر به نشسته و جمعيت كمتر به جمعيت بیشتر سلام کند. چون گروهی از جایی بگذرند، اگر یک نفر از آنها سلام کند، از طرف همه ی آنها کفایت می کند و اینکه یک نفر از آنان جواب سلام دهد، از طرف همه ی آنها کفایت می کند. هرگاه انس رضی الله عنه از کنارِ تعدادی کودک می گذشت به آنها سلام می کرد و می گفت: رسول الله صلى الله عليه وسلم چنين می کرد. ای ابوالحسن، حالِ رسول الله صلى الله عليه وسلم چگونه است؟ علی رضی الله عنه پاسخ داد: الحمدلله خوب شده است. امروز دربان رسول الله صلى الله عليه وسلم خواهم شد. در اين ميان ابوبكر رضی الله عنه آمد و در را فشار داد. گفتم: كيست؟ گفت: ابوبكر. گفتم: صبر كن. آنگاه نزدِ رسول الله صلى الله عليه وسلم رفتم و گفتم: ای رسول خدا، ابوبکر آمده و اجازه ی ورود می خواهد. فرمود: «ائْذَنْ لَهُ وَبَشِّرْهُ بِالجَنَّةِ»: «به او اجازه ی ورود و بشارت بهشت بده». ای ابابَطن ما تنها به خاطر سلام کردن - به بازار - می رويم و به هر کسی که برخورد می کنيم، سلام می گوييم. نگو: عليک السلام؛ زيرا عليک السلام درود و سلامِ مردگان است.