عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رضي الله عنهما:
أَنَّ رَجُلًا أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَكَلَّمَهُ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ، فَقَالَ: مَا شَاءَ اللهُ وَشِئْتَ، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَجَعَلْتَنِي لِلَّهِ عَدْلًا؟ قُلْ: مَا شَاءَ اللهُ وَحْدَهُ».
[إسناده حسن] - [رواه ابن ماجه والنسائي في الكبرى وأحمد] - [السنن الكبرى للنسائي: 10759]
المزيــد ...
Nga Abdullah ibn Abasi (Allahu qoftë i kënaqur me të!) përcillet
se një burrë erdhi te Pejgamberi (paqja qoftë mbi të!) dhe foli me të për një çështje dhe pastaj tha: "Si të dojë Allahu dhe si të duash ti!" Sakaq, Pejgamberi (paqja qoftë mbi të!) i tha: "A më bëre të barabartë me Allahun!?" Thuaj: "Si të dojë Allahu i Vetëm!"
[Senedi i këtij hadithi është hasen (i mirë)] - - [Es-Sunen el-Kubra i Nesaiut - 10759]
Një burrë erdhi te Pejgmaberi (paqja qoftë mbi të!) dhe foli me të për një çështje të tijën dhe më pas tha: "Si të dojë Allahu dhe si të duash ti!". Mirëpo Pejgamberit (paqja qoftë mbi të!) nuk i pëlqyen këto fjalë dhe e njoftoi atë se bashkimi midis vullnetit të Allahut dhe vullnetit të krijesës është shirk i vogël dhe nuk i lejohet muslimanit që të shprehet në këtë mënyrë. Mandej ai e udhëzoi atë të thoshte fjalët e sakta që janë: "Si të dojë Allahu i Vetëm!" Duke e ndarë Allahun veçmas me vullnetin e Tij dhe duke mos e bashkuar atë me vullnetin e askujt tjetër në asnjë formë.