عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رضي الله عنهما:
أَنَّ رَجُلًا أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَكَلَّمَهُ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ، فَقَالَ: مَا شَاءَ اللهُ وَشِئْتَ، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَجَعَلْتَنِي لِلَّهِ عَدْلًا؟ قُلْ: مَا شَاءَ اللهُ وَحْدَهُ».
[إسناده حسن] - [رواه ابن ماجه والنسائي في الكبرى وأحمد] - [السنن الكبرى للنسائي: 10759]
المزيــد ...
អំពី អ៊ិពនូអាប់ហ្ពាស رضي الله عنهما
ពិតណាស់ មានបុរសម្នាក់បានមកជួបនឹងណាពី ﷺ ហើយបាននិយាយជាមួយលោកអំពីកិច្ចការមួយចំនួន។ ក្រោយមក បុរសនោះបាននិយាយថា៖ អ្វីដែលអល់ឡោះមានចេតនា និងលោកមានចេតនា(វានឹងកើតឡើង)។ ពេលនោះ ណាពី ﷺ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “តើអ្នកចាត់ទុកខ្ញុំស្មើនឹងអល់ឡោះឬ? អ្នកត្រូវនិយាយថា៖ អ្វីដែលអល់ឡោះមានចេតនាតែមួយគត់(ទើបវាកើតឡើង)”។
[إسناده حسن] - [رواه ابن ماجه والنسائي في الكبرى وأحمد] - [السنن الكبرى للنسائي - 10759]
មានបុរសម្នាក់បានមកជួបណាពី ﷺ និងបាននិយាយជាមួយលោកអំពីបញ្ហាមួយ។ បន្ទាប់មក បុរសនោះបាននិយាយថា៖ អ្វីដែលអល់ឡោះមានចេតនា និងលោកមានចេតនា(វានឹងកើតឡើង)។ ពេលនោះ ណាពី ﷺ លោកបានបដិសេធចំពោះពាក្យសម្ដីនេះ និងបានប្រាប់បុរសនោះថា ការភ្ជាប់ចេតនារបស់ភាវៈ(ម៉ាខ្លូក)ទៅនឹងចេតនារបស់អល់ឡោះជាម្ចាស់ដោយប្រើឃ្នាប់ “និង” គឺជាស្ហ៊ីរិកតូចដែលគេមិនអនុញ្ញាតឱ្យជនមូស្លីមនិយាយដូចនេះឡើយ។ បន្ទាប់មក លោកបានណែនាំបុរសនោះឱ្យនិយាយពាក្យដែលត្រឹមត្រូវវិញគឺ៖ “អ្វីដែលអល់ឡោះមានចេតនាតែមួយគត់(ទើបវាកើតឡើង)”។ នោះគឺទទួលស្គាល់នូវចេតនារបស់អល់ឡោះតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ និងមិនត្រូវភ្ជាប់ចេតនារបស់នរណាម្នាក់ជាមួយទ្រង់ដោយប្រើឈ្នាប់ណាមួយឡើយ។