Хадис: дека Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, ги кревал рацете до висината на рамениците кога ќе го започнел намазот,

عَن ابْنِ عُمَرَ رضي الله عنهما:
أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَرْفَعُ يَدَيْهِ حَذْوَ مَنْكِبَيْهِ إِذَا افْتَتَحَ الصَّلَاةَ، وَإِذَا كَبَّرَ لِلرُّكُوعِ، وَإِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ، رَفَعَهُمَا كَذَلِكَ أَيْضًا، وَقَالَ: «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، رَبَّنَا وَلَكَ الحَمْدُ»، وَكَانَ لاَ يَفْعَلُ ذَلِكَ فِي السُّجُودِ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 735]

Ибн Омер, Аллах нека е задоволен со него и неговиот татко, пренесува
дека Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, ги кревал рацете до висината на рамениците кога ќе го започнел намазот, и кога ќе изговорел текбир при преминување на руку и кога ќе ја кренел главата од руку, исто така ги кревал рацете на истиот начин. Потоа велел: „Семиаллаху лимен хамидех, раббена ве лекел хамд.“ Но, тоа не го правел при извршувањето на сеџда.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 735]

Објаснување

Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, ги кревал рацете на три места за време на намазот, до висината на рамениците, кои претставуваат спој помеѓу коската на рамото и надлактицата.
Првата позиција: Кога ќе го започнел намазот при почетниот текбир кој означува влегување во намазот.
Втор пат: Кога ќе изговорел текбир при преминувањето на руку.
Трет пат: Кога ќе ја кренел главата од руку и ќе изговорел: „Семиаллаху лимен хамидех, раббена ве лекел хамд.“
Тој не ги кревал рацете при извршувањето на сеџда, ниту при станувањето од неа.

من فوائد الحديث

1. Од мудростите на кревањето на рацете во намазот е дека тоа кревање се смета за украс на намазот и величање на Возвишениот Аллах.
2. Од Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, е потврдено дека рацете ги кревал и на четврто место, како што е пренесено од Ебу Хумејд ес-Саиди во хадисот забележан кај Ебу Давуд и други, а тоа е при станувањето по првиот тешехуд во трирекатните и четирирекатните намази.
3. Од Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, исто така е потврдено дека ги кревал рацете до висината на ушите, без да ги допира, како што е пренесено во хадисот од Малик бин Хувејрис, забележан во Сахих Бухари и Сахих Муслим: „Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, кога ќе изговореше текбир, ги креваше рацете сè додека не бидат во висина на ушите.“
4. Комбинирањето на зборовите „Семиаллаху лимен хамидех“ и „Раббена ве лекел хамд“ е пропишано за имамот и за оној што клања сам. Што се однесува до оној што клања зад имамот, тој изговара само: „Раббена ве лекел хамд.“
5. Зборовите „Раббена ве лекел хамд“ по руку се потврдени од Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, во четири различни формулации, а оваа форма е една од нив. Најдобро е верникот да ги применува сите формулации, така што понекогаш ќе применува една, а друг пат друга.