ჰადისი: რომ შუამავალი (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ხელებს მაღლა სწევდა თავისი მხრების სიმაღლეზე, ლოცვის გახსნისას

عَن ابْنِ عُمَرَ رضي الله عنهما:
أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَرْفَعُ يَدَيْهِ حَذْوَ مَنْكِبَيْهِ إِذَا افْتَتَحَ الصَّلَاةَ، وَإِذَا كَبَّرَ لِلرُّكُوعِ، وَإِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ، رَفَعَهُمَا كَذَلِكَ أَيْضًا، وَقَالَ: «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، رَبَّنَا وَلَكَ الحَمْدُ»، وَكَانَ لاَ يَفْعَلُ ذَلِكَ فِي السُّجُودِ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 735]

გადმოცემულია იბნ უმარისგან (ალლაჰი იყოს მათით კმაყოფილი):
რომ შუამავალი (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ხელებს მაღლა სწევდა თავისი მხრების სიმაღლეზე, ლოცვის გახსნისას, ასევე ხელებს იგივე დონეზე სწევდა, როცა რუქუ'ში ჩასვლისას ალლაჰუ აქბარ-ს წარმოთქვამდა და რუქუ'იდან ამოსვლისას. ამ დროს ის ამბობდა: «სამი'ალლაჰუ ლიმან ჰამიდაჰ». თუმცა, ის სუჯუდის დროს ამას არ აკეთებდა.
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ ალ-ბუხარი - 735]

განმარტება

ალლაჰის მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ლოცვის დროს სამ პოზიციაზე სწევდა ხელებს მხრების დონეზე, რომელიც არის ადგილი, სადაც მხრის და მკლავის ძვლები ერთდება.
პირველი პოზიცია: ლოცვის დაწყებისას თაქბირათულ-იჰრამის წარმოთქმის დროს.
მეორე: როდესაც რუქუ'ზე ჩასვლისას ამბობდა ალლაჰუ აქბარ.
მესამე: როდესაც რუქუ'იდან თავს სწევდა და ამბობდა: სამი'ალლაჰუ ლიმან ჰამიდაჰ, რაბბანაა ვა ლაქალ ჰამდ.
და ის არ სწევდა ხელებს სუჯუდის დაწყებისას და არც სუჯუდიდან ამოსვლისას.