فەرموودە: ?خواى گەورە پێی خۆشە ڕوخسەتەکانى جێبەجێ بکرێت هەروەکو چۆن پێی خۆشە واجبەکانى جێبەجێ بکرێت

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رضي الله عنهما قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ أَنْ تُؤْتَى رُخَصُهُ، كَمَا يُحِبُّ أَنْ تُؤْتَى عَزَائِمُهُ».
[صحيح] - [رواه ابن حبان]

لە ئیبن عەباسەوە -ڕەزای خوایان لێبێت- کە پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- دەفەرموێت:
«خواى گەورە پێی خۆشە ڕوخسەتەکانى جێبەجێ بکرێت هەروەکو چۆن پێی خۆشە واجبەکانى جێبەجێ بکرێت».
صەحیحە - ئیبنو حیبان گێڕاویەتیەوە

شیکردنەوە

پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- باسی ئەوە دەکات کە خواى گەورە پێی خۆشە ڕوخسەتەکانى جێبەجی بکرێت کە لە شەریعەتدا دایناوە، لە لادانى بارگرانی لە پەرستنەکان وحوکمەکان، وهەروەها ئاسانکاری لەسەر مرۆڤی موکەلەف -ئەو کەسەی ئەرکە شەرعیەکانى لەسەر واجبە- وئەم ڕوخسەتانەش وەکو کورتکردنەوە وکۆکردنەوەی (قەسر وجەمع)ی نوێژەکان لەکاتی سەفەر، وهەروەها خواى گەورە پێی خۆشە ئەو شتانەى واجبی کردووە جێبەجێ بکرێت؛ چونکە فەرمانى خواى گەورە سەبارەت بە ڕوخسەتەکان و واجبەکان یەک شتە.