Hadith: ពួកអាល់មូហ្វើររីទូន បានទៅមុនហើយ

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ:
كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَسِيرُ فِي طَرِيقِ مَكَّةَ، فَمَرَّ عَلَى جَبَلٍ يُقَالُ لَهُ جُمْدَانُ، فَقَالَ: «سِيرُوا هَذَا جُمْدَانُ، سَبَقَ الْمُفَرِّدُونَ» قَالُوا: وَمَا الْمُفَرِّدُونَ يَا رَسُولَ اللهِ؟ قَالَ: «الذَّاكِرُونَ اللهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتُ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2676]

អំពី អាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ رضي الله عنه បាននិយាយថា៖
នៅតាមផ្លូវដែលរ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ ធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្រុងម៉ាក្កះ លោកបានឆ្លងកាត់ភ្នំមួយដែលគេហៅថា ជុមហ្ទាន។ ពេលនោះ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ចូរបន្តដើរទៅមុខ នេះគឺភ្នំជុមហ្ទាន។ ពួកអាល់មូហ្វើររីទូន បានទៅមុនហើយ”។ ពួកគេបានសួរថា៖ តើនរណាជាពួកអាល់មូហ្វើររីទូននោះ ឱរ៉ស៊ូលុលឡោះ? លោកបានឆ្លើយថា៖ “គឺបុរស និងស្ត្រីដែលរឭកដល់អល់ឡោះយ៉ាងច្រើន”។
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 2676]

Explanation

ណាពី ﷺ លោកបានបញ្ជាក់ពីឋានៈនៃអ្នកដែលតែងហ្ស៊ីកៀរ រឭកទៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់ជាប្រចាំ ដោយបានបញ្ជាក់ថា ពួកគេជាអ្នកដែលឈានមុខគេ ក្នុងការទទួលបានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់នៅក្នុងឋានសួគ៌។ ហើយលោកបានប្រៀបធៀបពួកគេទៅនឹងភ្នំជុមហ្ទាន ដែលឈរតែឯងដាច់ពីភ្នំដទៃទៀត។

Benefits from the Hadith

1. ស៊ូណិតបង្កើននូវការហ្ស៊ីកៀរ រឭកទៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់ជាឲ្យបានច្រើន និងធ្វើខ្លួនឲ្យរវល់នឹងការហ្ស៊ីកៀរនេះ ព្រោះការឈានមុខគេនៅថ្ងៃបរលោក គឺអាស្រ័យលើការសាងទង្វើកុសលច្រើន និងភាពជ្រះថ្លា(អៀខ្លើស)ក្នុងការគោរពសក្ការៈ។
2. ការហ្ស៊ីកៀរ រឭកទៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់អាចធ្វើបានតាមរយៈការពោលនឹងអណ្ដាត ឬហ្ស៊ីកៀរក្នុងចិត្ត ឬទាំងពោលនឹងអណ្ដាតនិងក្នុងចិត្ត ដែលវាជាកម្រិតខ្ពស់ជាងគេបំផុត។
3. មានហ្ស៊ីកៀរជាច្រើនដែលច្បាប់បញ្ញត្តិឥស្លាមបានកំណត់ដូចជា ហ្ស៊ីកៀរពេលព្រឹកនិងពេលល្ងាច ហ្ស៊ីកៀរក្រោយសឡាតដែលជាកាតព្វកិច្ច ក៏ដូចជាហ្ស៊ីកៀរផ្សេងៗទៀត។
4. អ៊ីម៉ាំ អាន់ណាវ៉ាវី បាននិយាយថា៖ ត្រូវដឹងថា គុណតម្លៃនៃការហ្ស៊ីកៀរទៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់មិនកំណត់ត្រឹមតែការតាសពេស្ហ ការតះលិល ការតះមីទ និងការតឹកពៀរប៉ុណ្ណោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ រាល់ទង្វើទាំងអស់ដែលគេធ្វើវាក្នុងនាមអល់ឡោះជាម្ចាស់ដោយការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះទ្រង់ នោះហើយគឺជាការហ្ស៊ីកៀរ រឭកដល់អល់ឡោះជាម្ចាស់។
5. ការហ្ស៊ីកៀរទៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់ គឺជាមូលហេតុដ៏ចម្បងមួយដែលធ្វើឲ្យមានភាពនឹនរ។ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖
6. ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾ [سورة الأنفال(45)]
7. (ឱបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ! នៅពេលពួកអ្នកបានជួបក្រុមមួយ(កងទ័ពសត្រូវ) ចូរពួកអ្នកមានភាពនឹងនរ និងរលឹកដល់អល់ឡោះជាម្ចាស់ឱ្យបានច្រើន សង្ឃឹមថាពួកអ្នកទទួលបានជោគជ័យ)។
8. ចំពោះការប្រៀបធៀបរវាងអ្នកដែលហ្ស៊ីកៀរ រឭកដល់អល់ឡោះជាម្ចាស់ និងភ្នំជុមហ្ទាន គឺនៅក្នុងស្ថានភាពតែឯងនិងដាច់ដោយឡែក។ ហើយភ្នំជុមហ្ទានឈរដាច់តែឯងពីភ្នំផ្សេងទៀត ដូចអ្នករំឭកដល់អល់ឡោះជាម្ចាស់ដែរ។ ចិត្តនិងមាត់របស់គាត់ផ្តោតលើការរំឭកអល់ឡោះជាម្ចាស់ សូម្បីតែនៅពេលដែលគាត់ស្ដិតនៅក្នុងចំណោមមនុស្សក៏ដោយ ហើយគាត់មានអារម្មណ៍សុខស្រួលក្នុងគ្រានៃភាពឯកោ និងមិនចូលចិត្តការប្រាស្រ័យទាក់ទងច្រើនជាមួយមនុស្ស។ ការប្រៀបធៀបនេះក៏អាចមានន័យថា៖ ការរំឭកអល់ឡោះជាម្ចាស់ជាមូលហេតុនៃភាពរឹងមាំក្នុងសាសនា ដូចជាភ្នំជាមូលហេតុនៃភាពរឹងមាំរបស់ផែនដី ឬអាចសំដៅលើការឈានមុខគេក្នុងការធ្វើអំពើល្អក្នុងលោកនេះនិងលោកខាងមុខ។ ដូចអ្នកធ្វើដំណើរពីទីក្រុងម៉ាទីណះទៅម៉ាក្កះ ពេលទៅដល់ភ្នំជុមហ្ទាន គឺជាសញ្ញានៃការទៅដល់ម៉ាក្កះ។ អ្នកដែលទៅដល់ទីនោះ គឺជាអ្នកឈានមុខគេ។ ដូចគ្នានេះដែរ អ្នករឭកអល់ឡោះជាម្ចាស់ ជាអ្នកឈានមុខគេដោយសារការរឭកអល់ឡោះជាម្ចាស់យ៉ាងច្រើន។ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់ដឹងបំផុត។