بروز رسانی: مومن طعنه زن، لعنت كننده، بددهن و بدرفتار (و بی شرم) نيست.

عَنْ أَبِي الدَّرْدَاءِ رضي الله عنه أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:

«مَا شَيْءٌ أَثْقَلُ فِي مِيزَانِ الْمُؤْمِنِ يَوْمَ القِيَامَةِ مِنْ خُلُقٍ حَسَنٍ، وَإِنَّ اللَّهَ لَيُبْغِضُ الفَاحِشَ البَذِيءَ».
[صحيح] - [رواه أبو داود والترمذي]

حدیث اول: از ابن مسعود رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَا مِنْ شَيْءٍ فِي المِيزَانِ أَثْقَلُ مِنْ حُسْنِ الخُلُقِ»: «در میزان اعمال چیزی سنگین تر از اخلاق نیکو نیست». حدیث دوم: از ابودرداء رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «لَيْسَ المُؤْمِنُ بِالطَّعَّانِ وَلَا اللَّعَّانِ وَلَا الفَاحِشِ وَلَا البَذِيءِ»: «مومن طعنه زن، لعنت كننده، بددهن و بدرفتار (و بی شرم) نيست».
هر دو روایت آن صحیح است - به روایت ترمذی

شرح

حدیث اول: حدیث مذکور بیانگر فضیلت اخلاق نیک می باشد که عبارت است از: اذیت و آزار نرساندن به دیگران، سخاوت و خوشرویی؛ و بیانگر این مهم است که در میزان اعمال بنده در روز قیامت عملی سنگین تر از آن نیست. و خشم الله متعال متوجه کسی است که بد دهان و بد گفتار باشد. حدیث دوم: حدیث مذکور یادآور این مهم است که این از صفات مومنِ با ایمان کامل نیست که از دیگران عیبجویی کند و عرض و آبروی دیگران را هدف قرار دهد؛ چنانکه لعن و نفرین و دشنام از صفات او نیست؛ و عیبجو نیست که از نسب یا آبرو یا شکل و شمایل یا آرزوهای دیگران عیبجویی کند. بلکه ایمان قوی اش او را به آراسته شدن به مکارم اخلاقی و دوری از اخلاق زشت و ناپسند وادار می کند.