Hadithi: Unë i kam shpallur luftë atij që armiqëson një mik Timin. Gjërat më të dashura tek Unë, e me të cilat më afrohet robi janë ato që ia kam obliguar

عَنْ أَبِي هُرَيْرَة رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُول اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«إنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَالَ: مَنْ عَادَى لِي وَلِيًّا فَقْد آذَنْتُهُ بِالحَرْبِ، وَمَا تَقَرَّبَ إلَيَّ عَبْدِي بِشَيْءٍ أَحَبَّ إلَيَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَيْهِ، وما يَزَالُ عَبْدِي يَتَقَرَّبُ إلَيَّ بِالنَّوَافِلِ حَتَّى أُحِبَّهُ، فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ، وَبَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ، وَيَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا، وَرِجْلَهُ الَّتِي يَمْشِي بِهَا، وَإِنْ سَأَلَنِي لَأُعْطِيَنَّهُ، وَلَئِنْ اسْتَعَاذَنِي لَأُعِيذَنَّهُ».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [الأربعون النووية: 38]

Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të!) transmeton se i Dërguari i Allahut ﷺ ka thënë:
"Unë i kam shpallur luftë atij që armiqëson një mik Timin. Gjërat më të dashura tek Unë, e me të cilat më afrohet robi janë ato që ia kam obliguar. Ai vazhdon të më afrohet me vepra vullnetare derisa ta dua, e, kur ta dua, i bëhem dëgjimi me të cilin dëgjon, shikimi me të cilin sheh, dora me të cilën prek dhe këmba me të cilën ecën. Nëse më kërkon diçka, ia jap dhe, nëse më kërkon mbrojtje, e mbroj."
[Ky hadith është sahih] - [E shënon Buhariu] - [الأربعون النووية - 38]

Shpjegimi

Profeti ﷺ ka treguar në hadithin kudsij se Allahu i Lartësuar ka thënë: ''Atij që e lëndon një mik Timin, e zemëron dhe e urren, ia kam bërë të ditur dhe ia kam shpallur armiqësinë Time.'' Miku i Allahut (velij) është besimtari i devotshëm. Sipas shkallës së imanit dhe devotshmërisë që ka robi, është edhe hisja e tij nga miqësia e Allahut. Muslimani nuk i afrohet Zotit të tij me asgjë më të dashur për Të sesa me atë që Ai ia ka bërë obligim: kryerjen e adhurimeve dhe lënien e harameve. Pastaj, muslimani vazhdon t’i afrohet Zotit të tij me veprat vullnetare, bashkë me obligimet, derisa të fitojë dashurinë e Allahut. Kur Allahu e do robin e Tij, Ai e udhëzon dhe e drejton kah e mbara në këto katër gjymtyrë: I drejton dëgjimin kah e mbara e ai dëgjon vetëm ato fjalë që kënaqin Allahun. I drejton shikimin kah e mbara e ai sheh vetëm atë që Allahu do dhe pëlqen të shihet. I drejton dorën kha e mbara e ai bën me dorën e tij vetëm atë që i pëlqen Allahut. I drejton këmbën kah e mbara e ai shkon vetëm atje ku i pëlqen Allahut dhe vetëm te punët e mira. Veç kësaj, nëse Ai i kërkon diçka Allahut, Ai ia jep atë atij. Kështu, ai bëhet njeri që i pranohet lutja. E nëse kërkon mbrojtjen e Allahut, Ai e mbron atë nga gjërat që i frikësohet.

Mësime nga hadithi

1. Ky është prej haditheve që Pejgamberi (paqja qoftë mbi të!) e përcjell nga Zoti i tij. Ky lloj i hadithit quhet hadith kudsi ose hadith hyjnor. Teksti dhe domethënia e tij janë prej Allahut të Madhëruar, vetëm se ai nuk i plotëson veçoritë e Kuranit që e dallojnë atë nga tekstet e tjera fetare, si: leximi i tij është adhurim, pastërtia është kusht për ta prekur dhe është mrekulli sfiduese... etj.
2. Ndalimi i lëndimit të miqve të Allahut dhe nxitja për t'i dashur ata dhe për të pranuar meritat e tyre.
3. Urdhëresa e armiqësimit me armiqtë e Allahut dhe ndalesa e miqësimit me ta.
4. Ai që pretendon se është mik i Allahut, duke mos e zbatuar legjislacionin e Tij, është gënjeshtar në atë që pretendon.
5. Miqësia e Allahut arrihet përmes kryerjes së punëve të detyrueshme dhe lënies së punëve të ndaluara.
6. Një prej shkaqeve të dashurisë së Allahut për robin e Tij dhe të pranimit të lutjeve është kryerja e punëve të mira, pasi të ketë kryer punët e detyrueshme dhe të ketë lënë gjërat e ndaluara.
7. Ky hadith dëshmon për finikërinë e miqve të Allahut dhe për pozitën e tyre të lartë.