حدیث: الله – جل جلاله- فرمايلي: څوک چې زما له دوست سره دښمني وکړي، زما د هغه سره د جګړې اعلان دی، او زما بنده ما ته په هېڅ شي دومره نه نږدې کېږي چې زه یې خوښ ګڼم لکه څومره چې ماته د هغه څه په کولو سره رانږدې کېږي چې ما پرې فرض کړي دي

عَنْ أَبِي هُرَيْرَة رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُول اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«إنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَالَ: مَنْ عَادَى لِي وَلِيًّا فَقْد آذَنْتُهُ بِالحَرْبِ، وَمَا تَقَرَّبَ إلَيَّ عَبْدِي بِشَيْءٍ أَحَبَّ إلَيَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَيْهِ، وما يَزَالُ عَبْدِي يَتَقَرَّبُ إلَيَّ بِالنَّوَافِلِ حَتَّى أُحِبَّهُ، فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ، وَبَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ، وَيَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا، وَرِجْلَهُ الَّتِي يَمْشِي بِهَا، وَإِنْ سَأَلَنِي لَأُعْطِيَنَّهُ، وَلَئِنْ اسْتَعَاذَنِي لَأُعِيذَنَّهُ».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [الأربعون النووية: 38]

له ابو هریره رضي الله عنه څخه روایت دی وايي چې: رسول الله ﷺ وفرمایل:
«الله – جل جلاله- فرمايلي: څوک چې زما له دوست سره دښمني وکړي، زما د هغه سره د جګړې اعلان دی، او زما بنده ما ته په هېڅ شي دومره نه نږدې کېږي چې زه یې خوښ ګڼم لکه څومره چې ماته د هغه څه په کولو سره رانږدې کېږي چې ما پرې فرض کړي دي، او زما بنده په نفلونو سره ما ته دومره نږدې کېږي تر دې چې زه ورسره مینه وکړم، نو کله چې ورسره مینه وکړم: زه به د هغه لپاره د غوږ حیثیت ولرم چې اورېدل پرې کوي، د هغه لپاره به د سترګې حیثیت ولرم چې کتل پرې کوي، د هغه لپاره به د لاس حیثیت ولرم چې رانیول پرې کوي او د هغه لپاره به د پښې حیثیت ولرم چې ګرځېدل پرې کوي، او که هغه زما څخه څه وغواړي زه به یې ورکړم، او که هغه زما څخه د پناه غوښتنه وکړي، زه به هغه ته پناه ورکړم».
[صحيح] - [بخاري روايت کړی دی] - [الأربعون النووية - 38]

تشریح

په قدسي حدیث کې، رسول الله ﷺ فرمایلي چې الله تعالی فرمایلي: «مَنْ عَادَى لِي وَلِيًّا فَقْدْ آذَنْتُهُ بِالْحَرْبِ...» یعنې: "څوک چې زما له اولیاوو څخه د یوه سره دښمني وکړي، غصه یې کړي او یا بد وګڼي، نو ما پوه کړی او دښمني مې ورسره اعلان کړې ده. او ولي : مؤمن او پرهېزګار وي، او په څومره اندازه چې بنده له ایمان او تقوا څخه برخمن وي، په همغومره اندازه د الله تعالی له ولایت څخه برخمن وي، او په بل هېڅ شي مسلمان خپل رب ته دومره نه شي نږدې کېدلی، لکه څومره چې - د هغو واجبو اطاعتونو په تر سره کولو او د محرماتو په پرېښودلو سره - ورته نږدې کېږي او بنده تر هغه پورې خپل رب ته د فرایضو تر څنګ د نوافلو په ادا کولو سره نږدې کېږي چې د الله تعالی له محبت څخه برخمن شي. نو کله چې ورسره الله محبت وکړي، نو پدې څلور واړو اندامو په عمل کولو کې توفیق ورکوي (چې د هغه د غوښتنې سره سم یې وکاروي): په اورېدلو کې توفیق ورکوي، نو هغه څه به اوري چې الله پرې راضي کېږی. په لېدلو کې توفیق ورکوي، نو یوازې هغه څه ته به ګوري چې الله یې خوښوي او پرې راضي کېږي. د لاسونو په کارولو کې توفیق ورکوي، نو په لاسونو به یوازې هغه کار کوي چې الله پرې راضي کېږي. او د پښو په کارولو کې توفیق ورکوي، نو یوازې هغه ځای ته به ځي چې الله یې خوښوي او یوازې هغه ځای ته به هڅه کوي چې خېر پکې وي. او له دې سره بېره که له الله جل جلاله څخه د کوم شي سوال وکړي، نو الله به یې غوښتنه ومني، او پدې سره به هغه څوک شي چې دعا یې قبلېږي، او که په الله جل جلاله پناه وغواړي او هغه ته د ملاتړ په موخه پنا یوسي، نو الله پاک به پناه ورکړي او د هغه څه په وړاندې به یې ملاتړ وکړي چې وېره ترې لري.

د حديث له ګټو څخه

1. دا حدیث له هغو حدیثونو څخه دی چې رسول الله صلی الله علیه وسلم یې له خپل رب څخه روایتوي او قدسي یا الهي حدیث ورته وییل کیږی، دا هغه حدیثونه دي چې الفاظ او معنا یې د الله لخوا ده، پرته لدې چې د قرآن کریم هغه ځانګړتیاوې نه لري چې له نورو یې جلا کوي، لکه په تلاوت سره یې عبادت کېدل، د راخیستلو لپاره یې طهارت کول، پدې سره ننګول او دا چې دا یو عاجزوونکی کتاب دی او داسې نور.
2. د الله جل جلاله اولیاوو ته د ضرر رسولو ممانعت، هغوی سره محبت کولو ته هڅول او د هغوی په فضیلت اعتراف کول.
3. د الله جل جلاله له دښمنانو سره په دښمنۍ کولو امر او د هغوی سره د محبت کولو حراموالی.
4. څوک چې د الله جل جلاله د دوستۍ دعوه لري پداسې حال کې چې د شریعت پیروي یې نه کوي، نو په خپله دعوه کې دروغجن دی.
5. د الله جل جلاله دوستي د واجباتو په کولو او د منهیاتو په پرېښودلو سره تر لاسه کیږي.
6. له بنده سره د الله جل جلاله د محبت او د هغه د دعا قبلولو له لاملونو څخه یو د فرضو له ادا كولو وروسته د نفلي عبادتونو ترسره كول او د حرامو پرېښودل دي.
7. د اولیاوو عزت او د هغوی لوړه مرتبه.