حدیث: چا چې تعویذ وځړاوه نو یقینا چې شرک یې وکړ
عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ الْجُهَنِيِّ رضي الله عنه:
أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَقْبَلَ إِلَيْهِ رَهْطٌ، فَبَايَعَ تِسْعَةً وَأَمْسَكَ عَنْ وَاحِدٍ، فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ، بَايَعْتَ تِسْعَةً وَتَرَكْتَ هَذَا؟ قَالَ: «إِنَّ عَلَيْهِ تَمِيمَةً»، فَأَدْخَلَ يَدَهُ فَقَطَعَهَا، فَبَايَعَهُ، وَقَالَ: «مَنْ عَلَّقَ تَمِيمَةً فَقَدْ أَشْرَكَ».
[حسن] - [رواه أحمد] - [مسند أحمد: 17422]
المزيــد ...
له عقبة بن عامر الجهني رضي الله عنه څخه روایت دی چې:
رسول الله صلی الله علیه وسلم ته یوه ډله راغله، نو هغه له نهو سره بیعت وکړ او یو ته یې د بیعت لاس ورنکړ، هغوی وویل: ای د الله رسوله، له نهو سره دې بیعت وکړ او دا دې پرېښود؟ هغه وفرمایل: «إِنَّ عَلَيْهِ تَمِيمَةً» «هغه تعویذ ځړولی دی» هغه لاس دننه کړ او تعویذ یې پرې کړ، نو بیعت یې ورسره وکړ او ویې فرمایل «مَنْ عَلَّقَ تَمِيمَةً فَقَدْ أَشْرَكَ».
«چا چې تعویذ وځړاوه نو یقینا چې شرک یې وکړ».
[حسن] - [احمد روايت کړی دی] - [د امام احمد مسند - 17422]
رسول الله صلی الله علیه وسلم ته یوه لس کسیزه ډله راغله، نو هغه له نهو سره په مسلمانېدو او پیروي کولو بیعت وکړ، خو له لسم سره یې بیعت ونه کړ، نو کله چې ورڅخه د دې کار د لامل په اړه پوښتنه وشوه، هغه صلی الله علیه وسلم وفرمایل: پر هغه تعویذ دی - یعنې غاړه کې یې اچولی دی - او تعویذ هر هغه څه ته وییل کیږی چې له مریو او نورو څېزو څخه د نظر لګېدلو او د ضرر د مخنیوي په موخه اچول کیږي. سړي خپل لاس د تعويذ ځای ته ورتېر کړ، پرې يې کړ او له ځانه يې لرې کړ، نو رسول الله صلی الله عليه وسلم ورسره بیعت وکړ او د تعویذ کارونې په اړه یې اخطار ورکړ او حکم یې ورته بیان کړ. "مَن علَّقَ تَميمة فقد أشرك". «چا چې تعویذ ځوړند کړ نو شرک یې وکړ».
د حديث له ګټو څخه
- څوک چې له الله پرته په بل چا تکیه وکړي، الله جل جلاله به د هغه د نیت خلاف چلند ورسره وکړي.
- داسې عقيده ساتل کوچنی شرک دی چې تعويذونه ځړول له ضرر او نظر وهلو څخه د خلاصون سبب دی، خو که دا عقيده ولري چې تعويذونه په خپله ګټه رسوي نو دا لوی شرک دی.
ډلبندیانې
نور
- حدیث: په یهودانو او نصاراوو دې د الله لعنت وي، دوی د خپلو پیغمبرانو قبرونه د جوماتونو په توګه نیولي - له هغه څه خبرداری ورکوي چې هغوی کړي - او که داسې نه وای، نو د هغه قبر به ښکاره کړای شوی و ، خو له دې وېرې دا کار ونشو چې هسی نه جومات وګرځول شي.
- حدیث: زه د شریکانو له شراکت څخه تر ټولو زیات مستغني یم، نو چا چې یو کار وکړ او په هغه کې یې زما سره بل څوک شریک کړ، زه به هغه کس د هغه شرک ته پریږدم.
- حدیث: زه د الله تعالی په وړاندې لدې بیزاره یم چې له تاسو څخه یو څوک په دوستۍ ونیسم، ځکه چې الله جل جلاله زه په دوستۍ سره داسې نیولی یم لکه څرنګه یې چې ابراهیم په دوستۍ سره نیولی، او که چېرته ما له خپل امت څخه څوک په خالصې دوستۍ سره نیوه، نو خامخا به مې ابوبکر په دوستۍ سره نیولی و.
- حدیث: زما په صفت کې له حد نه مه اوړئ لکه څرنګه چې مسیحیانو د مریم د زوی په صفت کې له حد نه اوړیدلي دي، زه یو بنده یم، نو ووایئ: د الله بنده او پیغمبر.
- حدیث: ستا په شفاعت تر ټولو نیکمرغه خلک څوک دي؟ ويې فرمايل: څوک چې د زړه له اخلاصه ووايي چې له الله پرته بل معبود نشته.
- حدیث: چا چې - پدې خبره - ګواهي ورکړه چې نشته دی په حقه سره معبود مګر یوازې الله دی، شریک نه لري او محمد د الله بنده او رسول دی، او عیسی د الله بنده او رسول دی، او د هغه - کلمه - (په کلمه د کن سره پیدا شو)، او د هغه له روح ( د الله تعالی د طرفه) څخه دی، او دا چې جنت حق او اور(دوزخ) حق دی، الله به یې جنت ته ننباسي که هر عمل یې کړی وي.
- حدیث: څوک چې مړ شو او له الله پرته یې بل شریک راباله اور ته داخلیږي.