عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ الْجُهَنِيِّ رضي الله عنه:
أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَقْبَلَ إِلَيْهِ رَهْطٌ، فَبَايَعَ تِسْعَةً وَأَمْسَكَ عَنْ وَاحِدٍ، فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ، بَايَعْتَ تِسْعَةً وَتَرَكْتَ هَذَا؟ قَالَ: «إِنَّ عَلَيْهِ تَمِيمَةً»، فَأَدْخَلَ يَدَهُ فَقَطَعَهَا، فَبَايَعَهُ، وَقَالَ: «مَنْ عَلَّقَ تَمِيمَةً فَقَدْ أَشْرَكَ».
[حسن] - [رواه أحمد] - [مسند أحمد: 17422]
المزيــد ...
از عُقبَه بن عامر جُهَنی رضی الله عنه روایت است که:
گروهی به نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمدند، پس ایشان با نه تن از آنان بیعت کردند، و از بیعت با یکی از آنها امتناع ورزیدند. گفتند: یا رسول الله، با نه تن بیعت کردی و این یکی را رها کردی؟ فرمود: «تمیمهای (تعویذ) بر او بود». پس او دستش را داخل نموده و آن را پاره کرد، سپس با او بیعت کرد و فرمود: «هرکس تمیمهای آویزان کند شرک ورزیده است».
[حسن] - [احمد روایت کرده] - [مسند احمد - 17422]
گروهی متشکل از ده نفر به نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمدند و نه تن از آنان بر اسلام و پیروی بیعت کردند، ولی با دهمی بیعت نکرد و چون از ایشان سبب این کارشان را پرسیدند فرمود: بر او تمیمهای (تعویذ) آویزان است، و تمیمه یعنی مهره یا هر چیزی دیگری که به هدف دفع چشم زخم یا ضرر به خود میبندند یا آویزان میکنند. آن مرد دستش را در محلی که تمیمه از آن آویزان بود برد و آن را پاره کرد و از خود دور نمود، آنگاه پیامبر صلی الله علیه وسلم با او بیعت کرد، و نسبت به تمیمهها و تعویذها هشدار داد و حکمش را چنین بیان کرد که: "مَن علَّقَ تَميمة فقد أشرك".
«هر کس تمیمهای آویزان کند شرک ورزیده است».