عن أبي ذر رضي الله عنه:
عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِيمَا رَوَى عَنِ اللهِ تَبَارَكَ وَتَعَالَى أَنَّهُ قَالَ: «يَا عِبَادِي إِنِّي حَرَّمْتُ الظُّلْمَ عَلَى نَفْسِي، وَجَعَلْتُهُ بَيْنَكُمْ مُحَرَّمًا، فَلَا تَظَالَمُوا، يَا عِبَادِي كُلُّكُمْ ضَالٌّ إِلَّا مَنْ هَدَيْتُهُ، فَاسْتَهْدُونِي أَهْدِكُمْ، يَا عِبَادِي كُلُّكُمْ جَائِعٌ إِلَّا مَنْ أَطْعَمْتُهُ، فَاسْتَطْعِمُونِي أُطْعِمْكُمْ، يَا عِبَادِي كُلُّكُمْ عَارٍ إِلَّا مَنْ كَسَوْتُهُ، فَاسْتَكْسُونِي أَكْسُكُمْ، يَا عِبَادِي إِنَّكُمْ تُخْطِئُونَ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَأَنَا أَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا فَاسْتَغْفِرُونِي أَغْفِرْ لَكُمْ، يَا عِبَادِي إِنَّكُمْ لَنْ تَبْلُغُوا ضَرِّي فَتَضُرُّونِي، وَلَنْ تَبْلُغُوا نَفْعِي فَتَنْفَعُونِي، يَا عِبَادِي لَوْ أَنَّ أَوَّلَكُمْ وَآخِرَكُمْ وَإِنْسَكُمْ وَجِنَّكُمْ كَانُوا عَلَى أَتْقَى قَلْبِ رَجُلٍ وَاحِدٍ مِنْكُمْ مَا زَادَ ذَلِكَ فِي مُلْكِي شَيْئًا، يَا عِبَادِي لَوْ أَنَّ أَوَّلَكُمْ وَآخِرَكُمْ وَإِنْسَكُمْ وَجِنَّكُمْ كَانُوا عَلَى أَفْجَرِ قَلْبِ رَجُلٍ وَاحِدٍ مَا نَقَصَ ذَلِكَ مِنْ مُلْكِي شَيْئًا، يَا عِبَادِي لَوْ أَنَّ أَوَّلَكُمْ وَآخِرَكُمْ وَإِنْسَكُمْ وَجِنَّكُمْ قَامُوا فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ فَسَأَلُونِي فَأَعْطَيْتُ كُلَّ إِنْسَانٍ مَسْأَلَتَهُ مَا نَقَصَ ذَلِكَ مِمَّا عِنْدِي إِلَّا كَمَا يَنْقُصُ الْمِخْيَطُ إِذَا أُدْخِلَ الْبَحْرَ، يَا عِبَادِي إِنَّمَا هِيَ أَعْمَالُكُمْ أُحْصِيهَا لَكُمْ ثُمَّ أُوَفِّيكُمْ إِيَّاهَا، فَمَنْ وَجَدَ خَيْرًا فَلْيَحْمَدِ اللهَ، وَمَنْ وَجَدَ غَيْرَ ذَلِكَ فَلَا يَلُومَنَّ إِلَّا نَفْسَهُ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2577]
المزيــد ...
ਅਬੂ ਜ਼ਰ ਰਜ਼ੀ ਅੱਲਾਹ ਅੰਹੁ ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ:
ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਨੇ ਰਿਵਾਇਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ:
«"ਏ ਮੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ! ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਹਰਾਮ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਹਰਾਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ 'ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨਾ ਕਰੋ। ਏ ਮੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ! ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਗੁਮਰਾਹ ਹੋ ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਹਿਦਾਇਤ ਨਾ ਦਿਆਂ, ਇਸ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਹਿਦਾਇਤ ਮੰਗੋ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਿਦਾਇਤ ਦਿਆਂਗਾ।ਏ ਮੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ! ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਭੁੱਖੇ ਹੋ ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖਾਣਾ ਨਾ ਦਿਆਂ, ਇਸ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਖੁਰਾਕ ਮੰਗੋ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖਿਲਾਵਾਂਗਾ।ਏ ਮੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ! ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਨੰਗੇ ਹੋ ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਨਾ ਪਹਿਨਾਵਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਕੱਪੜੇ ਮੰਗੋ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਹਿਨਾਵਾਂਗਾ।ਏ ਮੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ! ਤੁਸੀਂ ਦਿਨ ਰਾਤ ਗੁਨਾਹ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਮਾਫੀ ਮੰਗੋ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ।ਏ ਮੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ! ਤੁਸੀਂ ਨਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ।ਏ ਮੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ! ਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਪਹਿਲਾ ਅਤੇ ਆਖਰੀ, ਇਨਸਾਨ ਅਤੇ ਜਿਨਨਾਤ ਸਭ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ਗਾਰ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਵਰਗੇ ਹੋ ਜਾਣ, ਤਾਂ ਵੀ ਮੇਰੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵਧੇਗਾ।ਏ ਮੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ! ਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਪਹਿਲਾ ਅਤੇ ਆਖਰੀ, ਇਨਸਾਨ ਅਤੇ ਜਿਨਨਾਤ ਸਭ ਤੋਂ ਫ਼ਾਸਿਕ (ਬਦਕਾਰ) ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਵਰਗੇ ਹੋ ਜਾਣ, ਤਾਂ ਵੀ ਮੇਰੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਘਟੇਗਾ ਨਹੀਂ।ਏ ਮੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ! ਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਪਹਿਲਾ ਅਤੇ ਆਖਰੀ, ਇਨਸਾਨ ਅਤੇ ਜਿਨਨਾਤ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਣ ਅਤੇ ਹਰ ਇੱਕ ਆਪਣੀ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਮੰਗ ਮੰਗੇ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਮੰਗ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦੇਵਾਂ, ਤਾਂ ਵੀ ਜੋ ਕੁਝ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈ, ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੋਏਗਾ — ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਸੁਈ ਡੁਬੋ ਕੇ ਕੱਢੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕੀ ਕਮੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ?ਏ ਮੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ! ਇਹ ਸਾਰੇ ਤੌਹਾਡੇ ਆਪਣੇ ਕਰਤੂਤ ਹਨ ਜੋ ਮੈਂ ਗਿਣ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਉਹੀ ਵਾਪਸ ਪਾਵੋਗੇ।ਜੇਹੜਾ ਚੰਗਾ ਪਾਵੇ, ਉਹ ਅੱਲਾਹ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਅਦਾ ਕਰੇ, ਅਤੇ ਜੇਹੜਾ ਕੁਝ ਹੋਰ ਪਾਵੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੀ ਦੋਸ਼ ਦੇਵੇ।"
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 2577]
"ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਵਾਜਹ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅੱਲਾਹ ਸੁਭਾਨਹੂ ਵਤਾ'ਆਲਾ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਹਰਾਮ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮਖਲੂਕ (ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਜੀਵਾਂ) ਵਿੱਚ ਵੀ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਹਰਾਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਤਾਂਕਿ ਕੋਈ ਕਿਸੇ 'ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨਾ ਕਰੇ।" "ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਮਖਲੂਕ ਹਕ ਦਾ ਰਾਹ ਭੁੱਲੀ ਹੋਈ ਹੈ ਜਦ ਤੱਕ ਕਿ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਹਿਦਾਇਤ ਅਤੇ ਤੌਫੀਕ (ਕਾਮਯਾਬੀ ਦੀ ਰਾਹਦਾਰੀ) ਨਾ ਮਿਲੇ। ਜਿਹੜਾ ਕੋਈ ਅੱਲਾਹ ਤੋਂ ਹਿਦਾਇਤ ਮੰਗਦਾ ਹੈ, ਤਾ ਅੱਲਾਹ ਉਸਨੂੰ ਸਹੀ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਅਤੇ ਕਾਮਯਾਬ ਕਰਦਾ ਹੈ।" "ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਮਖਲੂਕ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਮੁਹਤਾਜ ਹੈ, ਉਹ ਹਰ ਜ਼ਰੂਰਤ ਵਿੱਚ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਲੋੜ ਰਖਦੀ ਹੈ। ਜਿਹੜਾ ਵੀ ਅੱਲਾਹ ਕੋਲੋਂ ਕੁਝ ਮੰਗਦਾ ਹੈ, ਅੱਲਾਹ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਪੂਰੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਲਈ ਕਾਫੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।" "ਅਤੇ ਬੰਦੇ ਰਾਤ ਦਿਨ ਗੁਨਾਹ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਬੰਦਾ ਮਾਫੀ ਮੰਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ (ਉਸਦੇ ਗੁਨਾਹਾਂ ਨੂੰ) ਢੱਕ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।" "ਅਤੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਅੱਲਾਹ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਣ ਜਾਂ ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਦੇ ਸਕਣ।" "ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ਗਾਰ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਇਕ ਬੰਦੇ ਵਰਗੇ ਹੋ ਜਾਣ, ਤਾਂ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇਹ ਪਰਹੇਜ਼ਗਾਰੀ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਵੀ ਵਾਧਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ।" "ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਫ਼ਾਸਿਕ (ਬਦਕਿਰਦਾਰ) ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਇਕ ਬੰਦੇ ਵਰਗੇ ਹੋ ਜਾਣ, ਤਾਂ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇਹ ਬਦਕਿਰਦਾਰੀ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਵਿੱਚ ਰੱਤੀ ਭਰ ਵੀ ਘਾਟ ਨਹੀਂ ਪਾ ਸਕਦੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਭ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਮੁਹਤਾਜ ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਨ — ਹਰ ਹਾਲਤ, ਵੇਲੇ ਅਤੇ ਥਾਂ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਦਕਿ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਸਭ ਤੋਂ ਬੇਨਿਆਜ਼ (ਮੁਖਤਾਰ ਤੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮੋਹਤਾਜ ਨਹੀਂ) ਹੈ।" "ਅਤੇ ਜੇ ਇਨਸਾਨ ਅਤੇ ਜਿਨਨਾਤ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅਤੇ ਆਖਰੀ, ਸਾਰੇ ਇਕ ਥਾਂ ਇਕੱਠੇ ਖੜੇ ਹੋਣ ਅਤੇ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਤੋਂ ਮੰਗਣ, ਅਤੇ ਅੱਲਾਹ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਮੰਗ ਮੁਤਾਬਕ ਦੇ ਦੇਵੇ, ਤਾਂ ਵੀ ਇਸ ਨਾਲ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਵੀ ਘਾਟ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ — ਬਿਲਕੁਲ ਐਸਾ ਹੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਸੁਈ ਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਡੁਬੋ ਕੇ ਕੱਢ ਲਿਆ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚੋਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਘਟਾਉਂਦੀ। ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਬੇਨਿਆਜ਼ੀ (ਸੰਪੂਰਨ ਧਨਵੰਤਤਾ) ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।"
"ਅਤੇ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗਿਣਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਮਲਾਂ ਦਾ ਪੂਰਾ ਅਲਾਵਾ ਦੇਵੇਗਾ। ਜਿਹੜਾ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਸਚਾ ਇਨਾਮ ਚੰਗਾ ਦੇਖੇ, ਉਹ ਅੱਲਾਹ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੇ ਉਸ ਦੀ ਤੌਫੀਕ ਲਈ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਠੀਕ ਰਾਹ 'ਤੇ ਲਿਆਂਦਾ। ਜਿਹੜਾ ਆਪਣੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਕੁਝ ਹੋਰ ਦੇਖੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੀ ਦੋਸ਼ ਦੇਵੇ, ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਖ਼ਸਾਰਾ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਇਆ।"