हदीस: नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) पर्दामा बस्ने कुमारी केटी भन्दा धेरै लजालु (हयादार) हुनुहुन्थ्यो । यदि उहाँले कुनै अप्रिय कुरा देख्नुभयो भने, उहाँको अनुहारमा त्यसको झलक देखिन्थ्यो।
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الخُدْرِيِّ رضي الله عنه قَالَ:
كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَشَدَّ حَيَاءً مِنَ العَذْرَاءِ فِي خِدْرِهَا، فَإِذَا رَأَى شَيْئًا يَكْرَهُهُ عَرَفْنَاهُ فِي وَجْهِهِ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 6102]
المزيــد ...
अबू-सईद अल्-खुदरी (रजियल्लाहु अन्हु) ले बयान गरेका छन्,
नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) पर्दामा बस्ने कुमारी केटी भन्दा धेरै लजालु (हयादार) हुनुहुन्थ्यो । यदि उहाँले कुनै अप्रिय कुरा देख्नुभयो भने, उहाँको अनुहारमा त्यसको झलक देखिन्थ्यो।"
[सही] - [मुत्तफकुन अलैहि] - [सही बुखारी - 6102]
अबू-सईद अल्-खुदरी (रजियल्लाहु अन्हु) ले वर्णन गरेका छन्, नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) पुरुषसँग सम्बन्ध कायम नगरेकी, आफ्नो घरमा पर्दामा बस्ने एक अविवाहित युवती भन्दा बढी लजालु हुनुहुन्थ्यो । उहाँ अत्यन्तै लजालु हुनुको एउटा उदाहरण के छ भने जब उहाँ कुनै चीजलाई घृणा गर्नुहुन्थ्यो, तब उहाँको अनुहार परिवर्तन हुन्थ्यो, तर उहाँ केही भन्नु हुन्नथ्ये । उहाँका सहाबा (साथी) हरूले उहाँको अनुहार देखेर उहाँलाई यो कुरा मन परेन भन्ने कुरा बुझ्थे ।
हदीसका केही फाइदाहरू
- नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) अत्यन्तै लजालु (हयादार) हुनुहुन्थ्यो भन्ने कुराको प्रमाण, जुन एक उत्कृष्ट चरित्र हो ।
- अल्लाहले निषेध गर्नुभएका (हराम) कुराको उल्लङ्घन नभएसम्म नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) को नम्रता, तर अल्लाहले निषेध गर्नुभएका (हराम) उल्लङ्घन हुँदा उहाँको क्रोध र आफ्ना साथीहरुलाई त्यस्तो नगर्न आदेश ।
- नम्र र लजालु हुन प्रोत्साहन; किनकि यसले आत्मालाई राम्रो काम गर्न र नराम्रोलाई त्याग्न प्रेरित गर्छ ।
वर्गीकरण
थप
- हदीस: रसूल (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) मानिसहरूमध्ये सबैभन्दा उत्कृष्ट व्यवहारका व्यक्ति हुनुहुन्थ्यो ।
- हदीस: उहाँको अख्लाक (नैतिकता) नै कुर्आन थियो ।
- हदीस: ४० वर्षको उमेरमा
- हदीस: जब पैगम्बर मुहम्मद (सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लम) लाई आच्छ्यूँ आउँथ्यो, उहाँले आफ्नो हात -या आफ्नो कपडा- आफ्नो मुखमा राख्नुहुन्थ्यो र यसैसँग आफ्नो आवाजलाई दबाउनुहुन्थ्यो।”
- हदीस: यदि म आफ्नो उम्मत (अनुयायीहरू)लाई कठिनाइमा पार्ने डर नभए, म उनीहरूलाई प्रत्येक नमाजको समयमा मिस्वाक (दाँत सफा) गर्ने आदेश दिन्थेँ।