عن أنس بن مالك رضي الله عنه:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَمُعَاذٌ رَدِيفُهُ عَلَى الرَّحْلِ قَالَ: «يَا مُعَاذُ بْنَ جَبَلٍ»، قَالَ: لَبَّيْكَ يَا رَسُولَ اللهِ وَسَعْدَيْكَ، قَالَ: «يَا مُعَاذُ»، قَالَ: لَبَّيْكَ يَا رَسُولَ اللهِ وَسَعْدَيْكَ، ثَلَاثًا، قَالَ: «مَا مِنْ أَحَدٍ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ صِدْقًا مِنْ قَلْبِهِ إِلَّا حَرَّمَهُ اللهُ عَلَى النَّارِ»، قَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، أَفَلَا أُخْبِرُ بِهِ النَّاسَ فَيَسْتَبْشِرُوا؟ قَالَ: «إِذًا يَتَّكِلُوا». وَأَخْبَرَ بِهَا مُعَاذٌ عِنْدَ مَوْتِهِ تَأَثُّمًا.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 128]
المزيــد ...
अनस बिन मलिकच्या अधिकारावर, अल्लाह त्याच्यावर प्रसन्न होऊ शकेल:
अल्लाहचे प्रेषित, शांती आणि आशीर्वाद असू द्या, मुआद (देव प्रसन्न) त्याच्या मागे स्वार असताना म्हणाले: "ओ मुआद बिन जबल!" त्याने उत्तर दिले: हे अल्लाहचे मेसेंजर! मी उपस्थित आहे. तेव्हा तो म्हणाला: "हे मुआझ!" त्याने उत्तर दिले: अल्लाहचे मेसेंजर, मी येथे आहे! ते (स.) असे तीन वेळा बोलले, मग तो म्हणाला: "जो प्रामाणिक मनाने साक्ष देतो की अल्लाहशिवाय कोणीही खरा देव नाही आणि मुहम्मद त्याचा दूत आहे." अल्लाहने त्यांच्यासाठी नरक हराम केला आहे ", मुआद (अल्लाह प्रसन्न) म्हणाले: हे अल्लाहचे मेसेंजर! मी लोकांना हे सांगू नये, जेणेकरून ते आनंदित होतील? प्रेषित (स) म्हणाले: "मग ते त्याच्यावर विसंबून राहतील." म्हणून (ज्ञान रोखून ठेवण्याचे) पाप टाळण्यासाठी मुआद (अल्लाह प्रसन्न) यांनी त्यांच्या मृत्यूच्या वेळी ही हदीस सांगितली.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 128]
मुआद बिन जबल (अल्लाह प्रसन्न) अल्लाहच्या मेसेंजर (शांतता) च्या मागे स्वार होते जेव्हा त्यांनी तीन वेळा त्यांचे नाव सांगितले: हे मोआज! तुम्ही त्यांना तीन वेळा आवाज देण्याचा उद्देश प्रत्यक्षात पुढे काय बोलायचे आहे यावर जोर देणे हा होता.
म्हणून प्रत्येक वेळी मुआझने उत्तरात म्हटले, "हे अल्लाहचे प्रेषित! मी तुझ्या प्रत्येक आवाजाच्या पाठीशी उभा आहे, आणि मी ते माझ्यासाठी अभिमानाचे भांडवल मानतो.
म्हणून, अल्लाहचे मेसेंजर (शांतता आणि आशीर्वाद) म्हणाले की जो प्रामाणिक अंतःकरणाने साक्ष देतो की अल्लाहशिवाय कोणीही खरा देव नाही आणि मुहम्मद (शांती आणि आशीर्वाद) हे अल्लाहचे दूत आहेत, आणि मग तो त्याच अवस्थेत मरतो, म्हणून अल्लाह त्याला नरकापासून परावृत्त करतो.
हे ऐकल्यानंतर मुआदने अल्लाहच्या प्रेषितांची परवानगी मागितली, अल्लाहने त्याला आशीर्वाद द्यावा आणि त्याला शांती द्यावी, ही हदीस लोकांना सांगावी, जेणेकरून लोकांमध्ये आनंदाची लाट पसरेल.
परंतु अल्लाहचे पैगंबर (शांतता आणि आशीर्वाद) घाबरत होते की लोक कदाचित त्याच्यावर विश्वास ठेवणार नाहीत आणि कृतीच्या क्षेत्रात मागे राहतील.
त्यामुळे मुआझ (रा.) यांनी ही हदीस कोणालाही सांगितली नाही. ज्ञान लपविण्याचे पाप त्याच्या डोक्यावर पडू नये या भीतीने त्याने मृत्यूपूर्वी मला सांगितले.