Хадис: „Немој да велите: ,Тоа што го сака Аллах и го сака тој и тој‘, туку кажете: ,Тоа што го сака Аллах, па потоа тоа што го сака тој и тој.‘“

عَنْ حُذَيْفَةَ رضي الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«لَا تَقُولُوا: مَا شَاءَ اللهُ وَشَاءَ فُلَانٌ، وَلَكِنْ قُولُوا: مَا شَاءَ اللهُ ثُمَّ شَاءَ فُلَانٌ».
[صحيح بمجموع طرقه] - [رواه أبو داود والنسائي في الكبرى وأحمد] - [السنن الكبرى للنسائي: 10755]

Од Хузејфе, радијаллаху анху, се пренесува, дека Аллаховиот пратеник, алејхи селам, рекол:
„Немој да велите: ,Тоа што го сака Аллах и го сака тој и тој‘, туку кажете: ,Тоа што го сака Аллах, па потоа тоа што го сака тој и тој.‘“
[صحيح بمجموع طرقه] - [رواه أبو داود والنسائي في الكبرى وأحمد] - [السنن الكبرى للنسائي - 10755]

Објаснување

Аллаховиот пратеник, алејхи селам, забранил еден муслиман да каже: Така сакал Аллах и тој и тој, или: Што сакаше Аллах и тој и тој, тоа бидна; затоа што, тоа што го сака Аллах е апсолутно, и никој не може да му биде соучесник во она кое Тој го посакува и го прави. Кога ќе го употребиме сврзникот „и“ тоа значи дека спомнатиот после сврзникот е на ниво на Аллах и сме ги изедначиле. Треба да се каже: Се случи она што го сака Аллах, а потоа што посакува тој и тој, со ова посакувањето на Божјиот роб го следи она што го сакал Аллах, бидејќи кажавме „потоа“ наместо „и“, и во тој случај зборот „потоа“ означува последователност и одложување.

من فوائد الحديث

1. Забрането е да се каже: „Што сака Аллах и што сакаш ти“, и слични изрази во кои Аллах е поставен на иста ниво со некој друг, со сврзникот „и“. Ова претставува ширк во изразувањето и говорот.
2. Дозволено е да кажеме: „Што сака Аллах, а потоа што посакуваш ти“, и слични фрази, затоа што сврзникот овде е направен со зборот „потоа“, бидејќи така се избегнува забранетото.
3. Потврда на Аллаховото својство да посака, како и потврдата дека човекот исто посакува, но човековото сакање е подредено на сакањето на Возвишениот Аллах.
4. Забрана да го ставиме на исто ниво посакувањето на човекот со она што Аллах го сака, па дури и да е само со зборови.
5. А доколку, тој што кажува така, верува дека сакањето на човек е исто како и она што Аллах го сака, дека се еднакви во сеопфатноста и универзалноста, или да смета дека човекот има независна волја, тогаш тоа претставува голем ширк, а ако не верува вака, тогаш е мал ширк.