ჰადისი: მე ვკითხე ალლაჰის მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მოულოდნელი მზერის შესახებ, და მან მიბრძანა, რომ მზერა ამეცილებინა

عَنْ جَرِيرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ رَضيَ اللهُ عنه قَالَ:
سَأَلْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنْ نَظَرِ الْفُجَاءَةِ فَأَمَرَنِي أَنْ أَصْرِفَ بَصَرِي.
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2159]

გადმოცემულია ჯარირ იბნ აბდულლაჰისგან (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი), რომელმაც თქვა:
«მე ვკითხე ალლაჰის მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მოულოდნელი მზერის შესახებ, და მან მიბრძანა, რომ მზერა ამეცილებინა».
[სანდო (საჰიჰ)] - [გადმოსცა მუსლიმმა] - [საჰიჰ მუსლიმ - 2159]

განმარტება

ჯარირ იბნ აბდულლაჰმა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) ჰკითხა მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას), კაცის მზერის შესახებ, რომელიც მოულოდნელად ეცემა ისეთ ქალზე, რომელიც მისთვის არ არის ნებადართული და ეს ხდება უნებლიედ. მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა) მას უბრძანა მას, რომ მზერა მაშინვე აეცილებინა და თავი მოებრუნებინა სხვა მხარეს. ასეთ შემთხვევაში მას ცოდვა არ ექნებოდა.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. მზერის არიდებისკენ მოწოდება.
2. გაფრთხილება იმაზე, რომ არ შეიძლება მზერის გაგრძელება იმაზე, რაც აკრძალულია, თუნდაც ეს მზერა მოულოდნელად და უნებლიედ იყოს.
3. ეს ტექსტი მიგვანიშნებს იმაზე, რომ უცხო ქალებისადმი მზერის აკრძალვა საჰაბებს შორის მტკიცედ იყო დამკვიდრებული. ამის დასტურია ჯარირის შეკითხვა მოციქულზე, თუ რა უნდა გააკეთოს, როცა მისი მზერა უნებლიეთ ქალს მოხვდება. მისი შეკითხვა იმაზე მიუთითებდა, განსხვავდება თუ არა ეს შემთხვევა იმ ადამიანის მდგომარეობისგან, ვინც მიზანმიმართულად უყურებს ქალს.
4. ამ ტექსტში ჩანს შარიათის ყურადღება მორწმუნეთა კეთილდღეობის მიმართ. მან აკრძალა ქალებისადმი მზერა, რადგან ამან შეიძლება გამოიწვიოს, როგორც ამქვეყნიური, ისე საიქიო საზიანო შედეგები.
5. საჰაბები მიმართავდნენ მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მათთვის გაუგებარი საკითხების გასარკვევად. ანალოგიურად, ჩვეულებრივმა ხალხმა უნდა მიმართოს სწავლულებს და ჰკითხოს მათ იმ საკითხებზე რელიგიაში, რაც მათთვის გაუგებარია.