+ -

عَنْ أَبِي مُوسَى رضي الله عنه عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«إِنَّ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ يَبْسُطُ يَدَهُ بِاللَّيْلِ لِيَتُوبَ مُسِيءُ النَّهَارِ، وَيَبْسُطُ يَدَهُ بِالنَّهَارِ لِيَتُوبَ مُسِيءُ اللَّيْلِ، حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا».

[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2759]
المزيــد ...

از ابوموسی ـ رضی الله عنه ـ روایت است که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمود:
«إِنَّ اللهَ عز وجل يَبْسُطُ يَدَهُ بِاللَّيْلِ لِيَتُوبَ مُسِيءُ النَّهَارِ، وَيَبْسُطُ يَدَهُ بِالنَّهَارِ لِيَتُوبَ مُسِيءُ اللَّيْلِ، حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا»: «الله عزوجل دستش را در شب باز می‌کند تا گنه‌کار روز توبه نماید؛ و دستش را در روز باز می‌کند تا گنه‌کار شب توبه کند؛ تا اینکه خورشید از مغرب طلوع نماید».

[صحیح است] - [به روایت مسلم] - [صحيح مسلم - 2759]

شرح

پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ خبر می‌دهد که الله تعالی توبه را از بندگانش می‌پذیرد، پس اگر بنده در روز گناهی کند و شب‌هنگام توبه نماید، الله توبه‌اش را می‌پذیرد و اگر شب‌هنگام مرتکب گناهی شود و پیش از فرا رسیدن روز توبه کند، الله توبه‌اش را می‌پذیرد. الله سبحانه وتعالی از روی خوشحالی دست خود را برای توبهٔ بنده و پذیرش آن باز می‌کند؛ و همواره دروازهٔ توبه باز است تا آنکه خورشید از مغرب طلوع کند و این نشانهٔ پایان دنیاست و چون از مغرب طلوع کرد، دروازهٔ توبه هم بسته می‌شود.

ترجمه: انگلیسی اردو اسپانيايى اندونزیایی بنگالی فرانسوی ترکی روسی بوسنیایی سنهالى هندی چینی ویتنامی تاگالوگ کردی هاوسا پرتغالی مالایالم تلوگو سواحیلی تایلندی پشتو آسامی السويدية الأمهرية الهولندية الغوجاراتية قرغیزي النيبالية یوروبایي الدرية الصربية الصومالية کینیارونډا ژباړه الرومانية الموري ملاګاسي اورومي ژباړه Kannada کنادا الجورجية
مشاهده ترجمه‌ها

از نکات این حدیث

  1. توبه تا وقتی که دروازه‌اش باز است پذیرفته می‌شود و با طلوع خورشید از مغرب بسته می‌شود؛ و انسان باید پیش از غرغرهٔ مرگ یعنی رسیدن روح به گلو توبه کند.
  2. مایوس نشدن به سبب ارتکاب گناهان؛ زیرا بخشش الله سبحانه وتعالی و رحمتش بسیار گسترده است و دروازهٔ توبه باز است.
  3. شروط توبه: نخست: دست کشیدن از گناه. دوم: پشیمانی از ارتکاب گناه. سوم: عزم جدی برای عدم تکرار گناه. این‌ شروط دربارهٔ گناهانی است که به حقوق پروردگار مربوط است، اما اگر گناه مربوط به حقوق بندگان باشد، برای درستی توبه شرط است که حق به صاحبش برگردانده شود، یا صاحب حق از او بگذرد.