หะดีษ: แท้จริงแล้วสิ่งที่เราะสูลุลลอฮ์กำหนดให้เป็นสิ่งต้องห้าม(หะรอม)นั้น ก็เสมือนกับสิ่งที่อัลลอฮ์เองทรงกำหนดว่าเป็นสิ่งต้องห้าม

عن المقدام بن معدِيْكَرِب قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: (ألا هل عسى رجلٌ يبلغه الحديث عني وهو متكئ على أريكته فيقول: بيننا وبينكم كتاب الله، فما وجدنا فيه حلالًا استحللناه، وما وجدنا فيه حرامًا حرمناه. وإن ما حرم رسول الله كما حرم الله).
[صحيح] - [رواه أبو داود والترمذي وابن ماجه]

รายงานจากอัล-มิกดาม อิบนุ มะอ์ดีกะริบ เล่าว่า ท่านเราะสูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า "c2">“เป็นไปได้หรือที่ชายคนหนึ่งมีหะดีษจากฉันมายังเขา ซึ่งกำลังนอนเอกเขนกอยู่บนเตียง แล้วเขาได้บอกว่า ระหว่างพวกเรากับพวกท่าน คือ คัมภีร์ของอัลลอฮ์ ดังนั้นสิ่งใดที่เราพบว่าเป็นสิ่งที่อนุมัติ เราก็ปฏิบัติตาม และสิ่งใดที่เราพบว่าเป็นสิ่งต้องห้าม เราก็ละเว้น แท้จริงแล้วสิ่งที่เราะสูลุลลอฮ์กำหนดให้เป็นสิ่งต้องห้าม(หะรอม)นั้น ก็เสมือนกับสิ่งที่อัลลอฮ์เองทรงกำหนดว่าเป็นสิ่งต้องห้าม”
เศาะฮีห์ - รายงานโดย อิบนุมาญะฮ์

คำอธิบาย​

ท่านเราะสูลุลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้บอกเกี่ยวกับคนประเภทหนึ่งที่ไม่ยกย่องเชิดชูหะดีษของท่าน ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ซึ่งในหมู่พวกเขานั้น มีผู้ที่ไม่ใช้หะดีษของท่านเราะสูล เป็นหลักฐานและไม่ได้เชิดชูมัน และอีกคนหนึ่งจากหมู่พวกเขา ได้มีหะดีษหนึ่งจากหลายๆ หะดีษของท่านเราะสูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม มาถึงเขา ในขณะที่เขากำลังนอนเอนกายอยู่บนเตียง แล้วได้ปฏิเสธหะดีษนั้น โดยกล่าวว่า ระหว่างพวกเรากับพวกท่านนั้น มีอัลกุรอานอยู่ ดังนั้นสิ่งใดที่เราพบว่าเป็นสิ่งที่อนุมัติ เราก็ปฏิบัติตาม และสิ่งใดที่เราพบว่าเป็นสิ่งต้องห้าม เราก็ละเว้น ฉะนั้นเขาจึงไม่ทำตามและไม่เชื่อหะดีษต่างๆ ที่มาถึงเขาและให้อัลกุรอานเพียงอย่างเดียวเป็นแหล่งที่มาของเขาในเรื่องศาสนาตามที่เขากล่าวอ้าง และหากว่าเขาปฏิบัติตามอัลกุรอาน แน่นอนเขาจะต้องให้ความสำคัญกับซุนนะฮ์ เพราะอัลกุรอานสั่งให้เชื่อฟังและปฏิบัติตามท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม และผู้ที่ถ่ายทอดซุนนะฮ์มาให้พวกเรา ก็คือผู้ที่ถ่ายทอดอัลกุรอานมาให้เรา และท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้กล่าวว่า แท้จริงสิ่งที่อัลลอฮ์และเราะสูลของพระองค์ได้ห้ามไว้นั้นเหมือนกัน และแท้จริงการห้ามของท่านเราะสูลมาจากการห้ามของอัลลอฮ์ เพราะท่านคือผู้ถ่ายทอดจากอัลลอฮ์ อัซวะญัล และท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ไม่ได้พูดมาจากอารมณ์