حدیث: أُعْطِيتُ خَمْسًا لَمْ يُعْطَهُنَّ أَحَدٌ قَبْلِي
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ رضي الله عنهما أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«أُعْطِيتُ خَمْسًا لَمْ يُعْطَهُنَّ أَحَدٌ قَبْلِي: نُصِرْتُ بِالرُّعْبِ مَسِيرَةَ شَهْرٍ، وَجُعِلَتْ لِي الأَرْضُ مَسْجِدًا وَطَهُورًا، فَأَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ أُمَّتِي أَدْرَكَتْهُ الصَّلاَةُ فَلْيُصَلِّ، وَأُحِلَّتْ لِي المَغَانِمُ، وَلَمْ تَحِلَّ لِأَحَدٍ قَبْلِي، وَأُعْطِيتُ الشَّفَاعَةَ، وَكَانَ النَّبِيُّ يُبْعَثُ إِلَى قَوْمِهِ خَاصَّةً وَبُعِثْتُ إِلَى النَّاسِ عَامَّةً».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 335]
المزيــد ...
له جابر بن عبدالله رضی الله عنهما څخه روایت دی چې رسول الله صلی الله علیه وسلم وفرمایل:
«أُعْطِيتُ خَمْسًا لَمْ يُعْطَهُنَّ أَحَدٌ قَبْلِي: نُصِرْتُ بِالرُّعْبِ مَسِيرَةَ شَهْرٍ، وَجُعِلَتْ لِي الأَرْضُ مَسْجِدًا وَطَهُورًا، فَأَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ أُمَّتِي أَدْرَكَتْهُ الصَّلاَةُ فَلْيُصَلِّ، وَأُحِلَّتْ لِي المَغَانِمُ، وَلَمْ تَحِلَّ لِأَحَدٍ قَبْلِي، وَأُعْطِيتُ الشَّفَاعَةَ، وَكَانَ النَّبِيُّ يُبْعَثُ إِلَى قَوْمِهِ خَاصَّةً وَبُعِثْتُ إِلَى النَّاسِ عَامَّةً».
«ما ته پنځه شیان راکړل شوي دي چې له ما څخه مخکې هیچا ته نه وو ورکړل شوي: ماته په وېره بریا راکړل شوې؛ زه چې کوم ځای ته ځم نو د یوې میاشتې د مزل په اندازه مې رعب هلته مخکې رسیدلی وي، او ټوله ځمکه زما لپاره جومات او پاک ځای ګرځېدلی، نو زما له امت څخه چې په هر چا د لمانځه وخت راغی نو لمونځ دې وکړي، او ماته غنیمت روا شوی چې زما نه مخکې هیچا ته نه و روا، او ماته شفاعت راکړل شوی او دا چې هر نبي به خاص خپل امت ته لېږل کېده او زه ټولو خلکو ته لېږل شوی یم».
[صحيح] - [متفق علیه دی ( بخاري اومسلم دواړو روایت کړی دی)] - [صحیح بخاري - 335]
رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایلي دي چې الله تعالی هغه ته پنځه ځانګړتیاوې ورکړي دي چې له هغه وړاندې هېڅ نبي ته نه دي ورکړل شوي.
لومړی دا چې: زه په وېرې سره بریالی شوی یم، داسې چې زما د دښمنانو په زړونو کې وېره لوېږي، که څه هم زما او د هغوی تر منځ د یوې میاشتې په اندازه واټن وي.
دویم: زما لپاره ځمکه جومات ګرځول شوې ده، چېرته چې وو هلته لمونځ کوو، او دا چې خاوره پاکه ده کله چې اوبه نه وي (نو تیمم پرې کوو).
دریم: موږ ته د جنګ غنیمتونه حلال ګرځول شوي، کوم چې مسلمانان له کفارو سره په جګړه کې تر لاسه کوي.
څلورم: ما ته د قيامت په ورځ - د خلکو له وېرې څخه د خلاصون لپاره - تر ټولو ستر شفاعت راکړل شوی دی.
پنځم: زه ټولو خلکو؛ انسانانو او پېریانو ته لېږل شوی یم، د پخوانیو پېغمبرانو پر خلاف چې هغوی به یوازې خپلو قومونو ته لېږل کېدل.
د حديث له ګټو څخه
- پر بنده ګانو د الله تعالی د نعمتونو د شمېرلو مشروعیت، چې خلک ترې خبر شي او د الله تعالی شکر پرې ادا کړي.
- په دې ځانګړتیاوو سره پر دې امت او نبي یې د الله تعالی لورینه.
- په هر حالت کې په خپل وخت لمونځ ادا کول واجب دي، او څومره چې کولی شي نو شروط، سنت او واجبات دې پر ځای کړي.
- هغه شفاعت چې پېغمبر صلی الله علیه وسلم پرې د نورو انبیاوو تر منځه ځانګړی شوی دی ډولونه لري چې یو یې: د مخلوقاتو لپاره شفاعت دی چې اړه یې (د حساب او کتاب) پرېکړه وشي او بل شفاعت یې جنت ته د جنتیانو د ننوتلو لپاره دی او بل شفاعت یې د خپل تره ابو طالب لپاره شفاعت دی چې عذاب ترې سپک کړی شي؛ نه دا چې له اور څخه راووځي؛ ځکه چې هغه کافر مړ شوی.
- پېغمبر صلی الله علیه وسلم ډېرې ځانګړتیاوې لري چې ټولې یې په دې حدیث کې ندي یادې شوي لکه دا چې: جوامع الکلم ورکړل شوي، د پېغبرانو لړۍ پرې پای ته رسیدلې، او دا چې زمونږ صفونه د پريښتو د صفونو په څېر دي او داسې نور.
ډلبندیانې
نور
- حدیث: «قسم په هغه ذات چې د محمد روح یې په لاس کې دی، د دې امت هیڅ یو یهودي یا نصراني زما په اړه نه اوري، او بیا په هغه څه چې زه رالیږل شوی یم، بې له ایمانه مړ شي، مګر دا چې هغه به د دوزخیانو څخه وي. »
- حدیث: په داسې حال کې چې یوه ورځ مونږ د رسول الله صلی الله علیه وسلم سره ناست وو، ناڅاپه پر مونږ یو سړی راڅرګند شو چې تکې سپینې جامې او تک تور ویښتان یې درلودل او د سفر هیڅ نښه پرې نه لیدل کیده. او زموږ څخه هیچا هم نه پیژانده.
- حدیث: اې زما بندګانو، ما پر ځان ظلم حرام کړی او ستاسو تر منځه مې هم حرام ګرځولی نو یو پر بل ظلم مه کوئ، ای زما بنده ګانو تاسو ټول ګمراه یاست مګر هغه څوک چې ما ورته هدایت کړی، نو زما څخه هدایت وغواړئ زه به تاسو ته هدایت وکړم.
- حدیث: زما ټول امت به جنت ته داخلیږي مګر هغه څوک چې انکار وکړي، وویل شول: او څوک به وي چې انکار وکړي ای د الله رسوله؟ ویې فرمایل: چا چې زما پيروي وکړه جنت ته داخلیږي او چاچې زما نافرماني وکړه نو انکار یې وکړ.
- حدیث: الله تعالی ظالم ته مهلت ورکوي، کله یې چې راونیسي بیا یې نه پریږدي.
- حدیث: موږ وویل: ته زموږ بادار یې، هغه وفرمایل: «الله جل جلاله بادار دی»، موږ وویل: په موږ کې د فضیلت له اړخه تر ټولو غوره او د نفوذ له اړخه تر ټولو پیاوړی یې، هغه وفرمایل: «السَّيدُ اللهُ»، قُلنا: وَأَفْضَلُنا فَضْلاً، وأعظَمُنا طَوْلاً، فقال: «قُولُوا بِقَولِكُم، أَو بَعضِ قولِكُم، وَلَا يَسْتَجْرِيَنَّكُم الشَّيطَانُ» «څه چې وایئ ووایئ، یا ځینې داسې ویناوې وکړئ، خو شیطان دې تاسې له حد څخه په اوړېدلو دوکه نه کړي
- حدیث: وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، لَيُوشِكَنَّ أَنْ يَنْزِلَ فِيكُمْ ابْنُ مَرْيَمَ حَكَمًا مُقْسِطًا، فَيَكْسِرَ الصَّلِيبَ، وَيَقْتُلَ الخِنْزِيرَ، وَيَضَعَ الجِزْيَةَ، وَيَفِيضَ المَالُ حَتَّى لاَ يَقْبَلَهُ أَحَدٌ». «قسم په هغه ذات چې زما روح د هغه په لاس کې دی، نږدې ده چې په تاسو کې به عیسې زوی د مریمې په عدالت قایمولو سره راښکته شي، صلیب به مات کړي او خنزیر به ووژني، جزیه به وټاکي، او مال به دومره پراخه شي چې هېڅوک به یې (د صدقې په حېث) نه قبلوي