حديث: لَيْسَ الْمُؤْمِنُ بِالطَّعَّانِ وَلاَ اللَّعَّانِ وَلاَ الفَاحِشِ وَلاَ البَذِيءِ». مؤمن عیبجو و لعن کننده و دشنام دهنده و بدزبان و بی‌حیاء نیست

عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«لَيْسَ الْمُؤْمِنُ بِالطَّعَّانِ وَلاَ اللَّعَّانِ وَلاَ الفَاحِشِ وَلاَ البَذِيءِ».
[صحيح] - [رواه الترمذي] - [سنن الترمذي: 1977]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از عبدالله بن مسعود رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«لَيْسَ الْمُؤْمِنُ بِالطَّعَّانِ وَلاَ اللَّعَّانِ وَلاَ الفَاحِشِ وَلاَ البَذِيءِ». مؤمن عیبجو و لعن کننده و دشنام دهنده و بدزبان و بی‌حیاء نیست.
[صحیح] - [ترمذی روایت کرده] - [سنن ترمذی - 1977]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرمایند که کار مؤمن با ایمان کامل این نیست که عیبگوی نسب به مردم باشد، و یا زیاد دشنام لعن بدهد، و نه در فعل فحاشی کند و نه در گفتار که هیچ شرم نداشته باشد.

از فوائد حدیث

1. نفی ایمان در نصوص شرعی صورت نمی گیرد مگر به انجام دادن حرام و یا ترک نمودن واجب.
2. تشویق به حفظ جوارح و نگهداری آنها از بدی ها، به ویژه زبان.
3. السندی می‌گوید: و صیغۀ مبالغه در (الطعّان، واللعّان) که طعن و لعن نشانۀ عدۀ معدودی که مستحق آن هستند، به متصف بودن به صفات اهل ایمان خدشه وارد نمی‌کند.