حديث: رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم این ذکر را بعد از هر نماز به جهر می خواندند

عَنْ ‌أَبِي الزُّبَيْرِ قَالَ:
كَانَ ‌ابْنُ الزُّبَيْرِ يَقُولُ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ حِينَ يُسَلِّمُ: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، ‌وَلَا ‌نَعْبُدُ ‌إِلَّا إِيَّاهُ، لَهُ النِّعْمَةُ وَلَهُ الْفَضْلُ وَلَهُ الثَّنَاءُ الْحَسَنُ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ» وَقَالَ: «كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُهَلِّلُ بِهِنَّ دُبُرَ كُلِّ صَلَاةٍ».
[صحيح] - [رواه مسلم]

از ابوزبیر روایت است که فرمود:
ابن الزبیر در پایان هر نماز وقتی سلام می داد می گفت: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، ‌وَلَا ‌نَعْبُدُ ‌إِلَّا إِيَّاهُ، لَهُ النِّعْمَةُ وَلَهُ الْفَضْلُ وَلَهُ الثَّنَاءُ الْحَسَنُ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ» هيچ معبود بر حق غير از الله يگانه ی بدون شريک نيست، و اوست صاحب بادشاهى و ستايش است، و او بر هر چيزى تواناست، از یک حالت به حالت دیگر انتقال و توانايى نيست مگر با كمک الله متعال، و هيچ معبود بر حقی نيست غير از الله، و فقط او را عبادت مى كنيم، و نعمت و فضيلت از آن اوست، و ستايش نيكو از آن اوست، هيچ معبود بر حقی نيست غير از الله و در دين اخلاص داريم هر چند كه كافران ناخشنود باشند» و فرمود: « رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم این ذکر را بعد از هر نماز به جهر می خواندند».
صحیح - مسلم روایت کرده

توضیح

رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم این ذکر را پس از هر نماز فرض به جهر می خواندند، که معنای آن چنین است:
"لا إله إلا الله": یعنی نیست معبود بر حق جز الله متعال.
"وحده لا شريك له" یعنی یگانه است و هیچ شریک در الوهیت، ربوبیت و اسماء و صفات ندارد.
"له الملك" يعنى: او حاكميت مطلق و كلى و جامع و واسع دارد، حكومت آسمانها و زمين و آنچه بين آنهاست از آن او است.
"وله الحمد" یعنی او ذاتی که به کمال مطلق، از روی محبت و تعظیم کامل در هر حال ستوده است، در حالت خوشی و مصیبت.
"وهو على كل شيء قدير" او ذات بر هر چیز قادر است، قدرت او از هر لحاظ کامل و پوره است و هیچ چیز نمی تواند او را از انجام کاری باز دارد.
"لا حول ولا قوة إلا بالله" یعنی: هیچ تبدیلی از حالتی به حالت دیگر و از نافرمانی الله به اطاعت او نیست مگر به امر الله و هیچ نیرویی جز الله نیست، او بهترین یاور است و بر او توکل است.
"لا إله إلا الله، ولا نعبد إلا إياه": تصدیق معنای الوهیت و نفی شرک و اینکه جز او سزاوار پرستش نیست.
"له النعمة وله الفضل": اوست که نعمت ها را می آفریند، و مالک آنهاست، و به هر کس از بندگانش که بخواهد می بخشد.
"وله الثناء الحسن": و حمد و ستایش نیک از آن اوست: یعنی در هر حال، در ذات صفات، افعال و نعمت قابل ستایش است .
"لا إله إلا الله، مخلصين له الدين": یعنی ما از روی اخلاص بیانگر یگانگی او هستیم، نه این که در اطاعت الله خود نمایی کنیم و یا شهرت طلب باشیم.
"ولو كره الكافرون" «حتی اگر کافران از (این عمل ما) متنفر هم باشند».یعنی ما بر توحید الله و عبادت او ثابت قدم هستیم، هر چند کافران این عمل ما را بد می بینند.