حديث: يُدْنَى الْمُؤْمِنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ رَبِّهِ عَزَّ وَجَلَّ، حَتَّى يَضَعَ عَلَيْهِ كَنَفَهُ، فَيُقَرِّرُهُ بِذُنُوبِهِ

عَنْ صَفْوَانَ بْنِ مُحْرِزٍ قَالَ: قَالَ رَجُلٌ لِابْنِ عُمَرَ رضي الله عنهما كَيْفَ سَمِعْتَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَقُولُ: فِي النَّجْوَى؟ قَالَ: سَمِعْتُهُ يَقُولُ:
«يُدْنَى الْمُؤْمِنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ رَبِّهِ عَزَّ وَجَلَّ، حَتَّى يَضَعَ عَلَيْهِ كَنَفَهُ، فَيُقَرِّرُهُ بِذُنُوبِهِ، فَيَقُولُ: هَلْ تَعْرِفُ؟ فَيَقُولُ: أَيْ رَبِّ أَعْرِفُ، قَالَ: فَإِنِّي قَدْ سَتَرْتُهَا عَلَيْكَ فِي الدُّنْيَا، وَإِنِّي أَغْفِرُهَا لَكَ الْيَوْمَ، فَيُعْطَى صَحِيفَةَ حَسَنَاتِهِ، وَأَمَّا الْكُفَّارُ وَالْمُنَافِقُونَ، فَيُنَادَى بِهِمْ عَلَى رؤُوسِ الْخَلَائِقِ هَؤُلَاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللهِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 2768]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از صفوان بن محرز روایت است که گفت: مردی به ابن عمر رضی الله عنهما گفت که در مورد نجوی (سخن پنهان میان دو شخص) از رسول الله صلى الله عليه وسلم چگونه شنيدی؟ گفت: از او شنیدم که می فرمودند:
«يُدْنَى الْمُؤْمِنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ رَبِّهِ عَزَّ وَجَلَّ، حَتَّى يَضَعَ عَلَيْهِ كَنَفَهُ، فَيُقَرِّرُهُ بِذُنُوبِهِ، فَيَقُولُ: هَلْ تَعْرِفُ؟ فَيَقُولُ: أَيْ رَبِّ أَعْرِفُ، قَالَ: فَإِنِّي قَدْ سَتَرْتُهَا عَلَيْكَ فِي الدُّنْيَا، وَإِنِّي أَغْفِرُهَا لَكَ الْيَوْمَ، فَيُعْطَى صَحِيفَةَ حَسَنَاتِهِ، وَأَمَّا الْكُفَّارُ وَالْمُنَافِقُونَ، فَيُنَادَى بِهِمْ عَلَى رؤُوسِ الْخَلَائِقِ هَؤُلَاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللهِ». «روز قيامت مؤمن به پروردگارش نزديک می شود تا آنجا که الله متعال پرده ی رحمت و پوشش خود را بر روی او می نهد و از او درباره ی گناهانش اعتراف می گيرد و می فرمايد: آيا فلان گناه را به خاطر داری؟ و بنده پاسخ می دهد: پروردگارا به همه ی اینها اعتراف دارم؛ و الله می فرمايد: من در دنيا گناهانت را پوشاندم و امروز نيز (آنها را می پوشانم و) تو را می آمرزم. سپس بنده کارنامه ی نيکی هايش را دريافت می کند، و اما کافران و منافقان در محضر همه مخلوق فرا خوانده می شوند، آنها کسانی اند که بر الله متعال دروغ گفته اند».
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح مسلم - 2768]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم از مناجات الله متعال به بندۀ مومنش در روز قیامت خبر می دهد، و می فرمایند:
روز قيامت مؤمن به پروردگارش نزديک می شود تا آنجا که الله متعال پرده ی رحمت و پوشش خود را بر روی او می نهد تا این که اهل موقف او تماشا ننموده و از رازی او مطلع نگردند، پس برای او می فرماید:
آيا فلان و فلان گناه را به خاطر داری؟ از او درباره ی گناهان که میان بنده و پروردگارش است اعتراف می گيرد.
او می گوید: بلی ای پروردگارم.
تا این که مومن و حشت زده و میترسد، الله متعال برای او می فرمايد: من در دنيا گناهانت را پوشاندم و امروز نيز (آنها را می پوشانم و) تو را می آمرزم، سپس بنده کارنامه ی نيکی هايش را دريافت می کند.
و اما کافران و منافقان در محضر همه مخلوق فرا خوانده می شوند، آنها کسانی اند که بر الله متعال دروغ گفته اند، لعنت الله بر ستمکاران باد.

از فوائد حدیث

1. فضل و رحمت الله متعال برای مؤمنان است که در دنیا و آخرت آنها را می پوشاند.
2. تشویق به پوشاندن مومن تا حد امکان.
3. همه اعمال بندگان را پروردگار بندگان حساب می کند، پس هر کس خیری یافت، ستایش الله متعال را بجا آورد، و هر که غیر از آن بیابد جز خود را ملامت نکند و او تحت ارادۀ الله متعال است.
4. ابن حجر می فرماید: مجموع احادیث دلالت بر این دارد که گنهکاران مومنان در قیامت به دو دسته تقسیم می شوند: قسم اول: کسی که گناه او بین او و پروردگارش است، و حدیث ابن عمر دلالت بر این دارد که این قسم به دو دسته تقسیم می‌شود: یک قسم آن: گناه او در دنیا پوشانیده می باشد، پس این گناه را الله متعال در قیامت می پوشاند، و آن به شکل منطوق می باشد، و قسم دیگر آن: گناه آشکار او است، از مفهوم حدیث چنین برداشت می شود که این خلاف آن است، و قسم دوم: آن که گناه او بین او و بندگان باشد، و آن نیز دو دسته اند:
5. الف: این که بدی هایشان بر نیکی هایشان بیشتر باشد، پس این دستۀ از مردم در آتش افگنده می شوند، سپس توسط شفاعت بیرون آورده می شوند،
6. ب: این که اعمال بد و نیک شان باهم برابر باشد، اینها تا زمانی وارد بهشت ​​نمى‏ شوند مگر این که میان شان قصاص صورت گیرد.