Hadith: “នៅថ្ងៃបរលោក អ្នកមានជំនឿត្រូវបានគេដាក់ឲ្យស្ថិតនៅជិតម្ចាស់របស់គេ ដើម្បីទ្រង់ផ្ដល់ក្ដីករុណាដល់គេ និងឲ្យគេទទួលស្គាល់នូវបាបកម្មទាំងឡាយរបស់ខ្លួន។

عَنْ صَفْوَانَ بْنِ مُحْرِزٍ قَالَ: قَالَ رَجُلٌ لِابْنِ عُمَرَ رضي الله عنهما كَيْفَ سَمِعْتَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَقُولُ: فِي النَّجْوَى؟ قَالَ: سَمِعْتُهُ يَقُولُ:
«يُدْنَى الْمُؤْمِنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ رَبِّهِ عَزَّ وَجَلَّ، حَتَّى يَضَعَ عَلَيْهِ كَنَفَهُ، فَيُقَرِّرُهُ بِذُنُوبِهِ، فَيَقُولُ: هَلْ تَعْرِفُ؟ فَيَقُولُ: أَيْ رَبِّ أَعْرِفُ، قَالَ: فَإِنِّي قَدْ سَتَرْتُهَا عَلَيْكَ فِي الدُّنْيَا، وَإِنِّي أَغْفِرُهَا لَكَ الْيَوْمَ، فَيُعْطَى صَحِيفَةَ حَسَنَاتِهِ، وَأَمَّا الْكُفَّارُ وَالْمُنَافِقُونَ، فَيُنَادَى بِهِمْ عَلَى رؤُوسِ الْخَلَائِقِ هَؤُلَاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللهِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 2768]

អំពី សហ្វវ៉ាន ពិន មួហរីស បាននិយាយថា៖ មានបុរសម្នាក់បានសួរទៅកាន់ អ៊ិពនូអ៊ូមើរ رضي الله عنهما ថា៖ តើអ្នកបានឮរ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ និយាយអ្វីខ្លះអំពីការសន្ទនាជាសម្ងាត់? គាត់បានឆ្លើយថា៖ ខ្ញុំបានឮលោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖
“នៅថ្ងៃបរលោក អ្នកមានជំនឿត្រូវបានគេដាក់ឲ្យស្ថិតនៅជិតម្ចាស់របស់គេ ដើម្បីទ្រង់ផ្ដល់ក្ដីករុណាដល់គេ និងឲ្យគេទទួលស្គាល់នូវបាបកម្មទាំងឡាយរបស់ខ្លួន។ ទ្រង់សួរថា៖ តើអ្នកដឹង(បាបកម្មនេះ)ដែរឬទេ? គេឆ្លើយថា៖ បពិត្រព្រះជាម្ចាស់! ខ្ញុំដឹង។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ ពិតប្រាកដណាស់ យើងបានបិទបាំងវាឱ្យអ្នកនៅក្នុងលោកិយ ហើយពិតណាស់នៅថ្ងៃនេះ យើងនឹងអភ័យទោសឲ្យអ្នកចំពោះវា។ បន្ទាប់មក គេក៏ផ្ដល់ឲ្យជននោះនូវបញ្ជីកំណត់ត្រាទង្វើល្អរបស់គេ។ ចំណែកឯពួកគ្មានជំនឿនិងពួកពុតត្បុតវិញ គេនឹងប្រកាសអំពីពួកគេនៅចំពោះមុខភាវៈទាំងអស់ថា៖ ពួកទាំងនេះហើយជាពួកដែលបានភូតកុហកទៅលើអល់ឡោះ”។
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم - 2768]

Explanation

ណាពី ﷺ លោកបានប្រាប់អំពីការសន្ទនារវាងអល់ឡោះជាមួយនិងខ្ញុំបម្រើរបស់ទ្រង់ដែលជាអ្នកមានជំនឿនៅថ្ងៃបរលោក ដោយលោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖
នៅថ្ងៃបរលោក អ្នកមានជំនឿត្រូវបានគេដាក់ឲ្យស្ថិតនៅជិតម្ចាស់របស់គេ។ ពេលនោះ ទ្រង់បិទបាំងជននោះពីអ្នកផ្សេងទៀតដែលនៅកន្លែងប្រមូលផ្តុំដើម្បីកុំឱ្យនរណាម្នាក់ដឹងនូវប្រការអាថ៌កំបាំង ឬរឿងសម្ងាត់របស់ជននោះ។ ទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់ជននោះថា៖
តើអ្នកដឹងពីបាបកម្មនេះ បាបកម្មនោះ... ដែរឬទេ? ដោយទ្រង់ឲ្យជននោះទទួលស្គាល់នូវអំពើបាបដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តរវាងរូបគេ និងព្រះជាម្ចាស់របស់គេ។
គេក៏ឆ្លើយថា៖ បាទ! យើងខ្ញុំទទួលស្គាល់។
លុះពេលដែលអ្នកមានជំនឿនោះមានការភ័យខ្លាច ទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់គេថា៖ យើងបានបិទបាំងបាបកម្មទាំងនេះឲ្យអ្នកនៅក្នុងលោកិយ ហើយថ្ងៃនេះយើងនឹងអភ័យទោសឱ្យអ្នកចំពោះបាបកម្មទាំងនោះ។ បន្ទាប់មក គេក៏ផ្ដល់ឲ្យនូវបញ្ជីកំណត់ត្រាទង្វើល្អរបស់ជននោះ។
ចំណែកឯពួកគ្មានជំនឿ និងពួកពុតត្បុត(មូណាហ្វិក)វិញ គេនឹងប្រកាសអំពីពួកគេនៅចំពោះមុខសាក្សីទាំងឡាយថា៖ ពួកទាំងនេះហើយជាពួកដែលបានភូតកុហកទៅលើអល់ឡោះ។ តើពុំមែនទេឬ បណ្តាសារបស់អល់ឡោះ គឺធ្លាក់ទៅលើពួកដែលបំពាន។

Benefits from the Hadith

1. បញ្ជាក់ពីក្តីសប្បុរសរបស់អល់ឡោះ និងក្តីមេត្តាករុណារបស់អល់ឡោះចំពោះអ្នកមានជំនឿទាំងឡាយ ដោយទ្រង់បិទបាំងប្រការមិនល្អរបស់ពួកគេទាំងក្នុងលោកិយ និងនៅថ្ងៃបរលោក។
2. ជំរុញឱ្យបិទបាំងកំហុសឆ្គងរបស់អ្នកជំនឿតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
3. ទង្វើទាំងអស់របស់ខ្ញុំបម្រើអល់ឡោះត្រូវបានអល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់កត់ត្រាទុក។ ហេតុនេះ បុគ្គលណាដែលទទួលបានផលល្អ ចូរឲ្យគេថ្លែងសរសើរអល់ឡោះ។ ចំណែកឯបុគ្គលណាដែលទទួលបានផលអាក្រក់ ចូរកុំឲ្យគេបន្ទោសនរណាក្រៅពីខ្លួនឯង ហើយវាស្ថិតក្រោមចេតនារបស់អល់ឡោះជាម្ចាស់។
4. អ៊ិពនូហាជើរ បាននិយាយថា៖ ហាទីស្ហទាំងអស់បានបង្ហាញថា អ្នកមានជំនឿដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាប នៅថ្ងៃបរលោកមានពីរប្រភេទ៖ ប្រភេទទីមួយ៖ អ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាប ដែលអំពើបាបនោះ គឺជាអំពើបាបរវាងរូបគេនិងអល់ឡោះជាម្ចាស់។ យោងតាមហាទីស្ហរបស់ អ៊ិពនូអ៊ូមើរ បង្ហាញថា ប្រភេទនេះ មានពីរប្រភេទទៀតគឺ៖ ទីមួយ. អំពើបាបរបស់គេត្រូវបានបិទបាំងនៅក្នុងលោកិយនេះ។ អ្នកទាំងនេះនឹងត្រូវអល់ឡោះបិទបាំងអំពើបាបរបស់គេនៅថ្ងៃបរលោក ដូចដែលបានបញ្ជាក់។ ទីពីរ. អំពើបាបរបស់គេត្រូវបានធ្វើឡើងដោយចំហ។ វាជាករណីដែលផ្ទុយពីការបង្ហាញនៃហាទីស្ហនេះ។ ប្រភេទទីពីរ៖ អ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាប ដែលអំពើបាបនោះ គឺជាអំពើបាបរវាងរូបគេនិងមនុស្សដទៃ។ ពួកគេក៏មានពីរប្រភេទដែរគឺ៖ ទីមួយ. អំពើអាក្រក់របស់គេច្រើនជាងអំពើល្អ។ អ្នកទាំងនេះនឹងចូលឋាននរក។ ក្រោយមក នឹងចេញមកវិញដោយការជួយអន្តរាគមន៍(ស្ហាហ្វាអាត់)។ ទីពីរ៖ អំពើអាក្រក់និងអំពើល្អរបស់ពួកគេស្មើគ្នា។ អ្នកទាំងនេះនឹងមិនចូលឋានសួគ៌ឡើយ រហូតទាល់តែការខ្វះខាតរបស់ពួកគេត្រូវបានដោះស្រាយ។