Ҳадис: Забонатро ҳамеша бо зикри Аллоҳ тар нигаҳдор

عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ بُسْرٍ رضي الله عنه أَنَّ رَجُلاً قَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ إِنَّ شَرَائِعَ الإِسْلاَمِ قَدْ كَثُرَتْ عَلَيَّ، فَأَخْبِرْنِي بِشَيْءٍ أَتَشَبَّثُ بِهِ، قَالَ:
«لاَ يَزَالُ لِسَانُكَ رَطْبًا مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ».
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن الترمذي: 3375]

Аз Абдуллоҳ ибни Буср (разияллоҳу анҳу) ривоят аст, ки марде гуфт: "Эй Расули Худо, аҳкоми ислом бар ман зиёд шудааст, чизе ба ман бигӯ, ки ба он чанг бизанам". Паёмбари Худо (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) фармуд:
"Забонатро ҳамеша бо зикри Аллоҳ тар нигаҳдор".
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد] - [Сунани Тирмизӣ - 3375]

Шарҳ

Марде назди Паёмбари Худо (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) шикоят кард, ки ибодатҳои нафлӣ (яъне суннату мустаҳабҳо) барояш бисёр шудаанд ва ба сабаби заъфаш аз иҷрои онҳо оҷиз мондааст. Сипас аз Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) хоҳиш кард, ки амали осонеро ба ӯ нишон диҳад, ки савоби бисёр дошта бошад ва битавонад ба он амал чанг занад ва пойбанд бошад.
Паёмбари Худо (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) ӯро роҳнамоӣ кард, ки ҳамеша забонаш ба зикри Худованд, дар ҳар вақт ва ҳар ҳолат тар бошад, ба монанди тасбеҳ (субҳоналлоҳ), таҳмид (алҳамдулиллоҳ), истиғфор (астағфируллоҳ), дуо ва дигар зикрҳои ба ин монанд.

Аз фоидаҳои ҳадис

1. Фазилати мудовимат бар зикри Аллоҳ Таъоло.
2. Аз бузургтарин фазли Худо осон кардани роҳҳои ба даст овардани савоб аст.
3. Бартарии бандагон бар якдигар, саҳми онҳо дар корҳои некӣ ва хайр аст.
4. Зиёд зикр кардани номи Аллоҳ бо забон, бо тасбеҳ, таҳмид, таҳлил, такбир ва ғайра, ҳамроҳ бо мувофиқати дил, ҷойгузини бештари ибодатҳои нафлӣ аст.
5. Мурооти Паёмбар (Саллалоҳу алайҳи ва саллам) дар посухи саволдиҳанда ба он чи ки муносиби ҳолати ӯ аст.