حديث: البَخِيلُ مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ، فَلَمْ يصَلِّ عَلَيَّ». «بخیل کسی است که نام من نزد او ياد شود و بر من درود نفرستد

عَنِ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ بنِ أَبِي طَالِبٍ رضي الله عنهما قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«الْبَخِيلُ مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَلَمْ يُصَلِّ عَلَيَّ».
[صحيح] - [رواه الترمذي والنسائي في الكبرى وأحمد] - [السنن الكبرى للنسائي: 8046]

از حسین بن علی بن ابو طالب رضی الله عنهما روایت که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«البَخِيلُ مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ، فَلَمْ يصَلِّ عَلَيَّ». «بخیل کسی است که نام من نزد او ياد شود و بر من درود نفرستد».
[صحیح] - - [سنن کبری نسایی - 8046]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم به محض شنیدن نام و کنیه و وصف وی صلی الله علیه وسلم از عدم فرستادن درود بر وی هشدار می دهد، و فرمودند: بخیل که کاملاً بخیل باشد، کسی است که هرگاه نزد او نامم ياد شود بر من درود نفرستد؛ بنابر امور ذیل:
اول: در چیزی بخل می ورزد که به خاطر آن نه کم و نه زیاد زیان نمی کند، مال و تلاش را نیز به خرج نمی دهد.
دوم: بر خود بخل ورزیده و خود را از ثواب درود بر رسولش صلی الله علیه وسلم محروم نمود؛ زیرا با خودداری از فرستادن درود بر وی صلی الله علیه وسلم بخل کرده، و از ادای حقی که باید بر طبق دستور ادا کند و ثواب آن را حاصل شود خودداری کرده است.
سوم: فرستادن درود بر رسول الله صلی الله علیه وسلم ادای برخی از حقوق وی می گردد؛ زیرا او به ما آموخت، و او ما را هدایت نمود، و اوست که ما را بسوی الله متعال فرا خواند، و این وحی و این شریعت را برای ما آورد، و او سبب هدایت گردید - بعد از الله تبارک و تعالی - و هر که برای او درود نفرستد، به خود بخل ورزیده است، و نسبت به پیامبرش صلی الله علیه وسلم بخل ورزیده به حقی که از نازل ترین حقوق اوست.

از فوائد حدیث

1. ترک درود بر پیامبر صلی الله علیه وسلم نشان بخل است.
2. فرستادن درود بر پیامبر صلی الله علیه وسلم یکی از بهترین عبادت ها و طاعات در همه اوقات است، و حالت ذکر اش را تاکید می کند.
3. نووی می گوید: هرگاه بر پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرستد باید درود و تسلیم را باهم بگوید، و به یکی از آن اکتفا نکند؛ و نباید فقط: (صلی الله علیه) بگوید، و نه فقط: (علیه السلام) بگوید.
4. ابوالعالیه در مورد این آیه: (إن الله وملائكته يصلون على النبي) فرمود: درود الله تعالی بر پیامبرش: ستایش او برای اوست، و درود فرشتگان و بشر: دعاء است.
5. حلیمی گفت: مراد از «اللهم صلّ علی محمد» این است که: ای الله او را در دنیا به اعلای یادش، و اظهار دینش، و حفظ شریعتش تعظیم کن، و در آخرت: با شفاعت امتش، و به فراوانی ثواب و پاداش، و به برملا کردن برتریت او برای اولین و آخرین در مقام ستوده شده، و مقدم شمردن او بر همه شهود و مقربان.