हदीस: मैले कहिल्यै पनि पैगम्बर (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) लाई पूरै मुटुबाट हाँसेको देखिनँ, यहाँसम्म कि मैले उहाँको लापीचा (घाँटी भित्रको मास भाग) देख्न सकूँ। उहाँ प्रायः मुस्कुराउनु हुन्थ्यो।

عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المُؤْمِنين رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا، قَالَتْ:
مَا رَأَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مُسْتَجْمِعًا قَطُّ ضَاحِكًا، حَتَّى أَرَى مِنْهُ لَهَوَاتِهِ، إِنَّمَا كَانَ يَتَبَسَّمُ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 6092]

यस अनुवादलाई थप समीक्षा र जाँचको आवश्यकता छ.

उम्मुल-मुमिनीन आइशा (रजियल्लाहु अन्हा) ले बयान गरेकि छिन:
मैले कहिल्यै पनि पैगम्बर (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) लाई पूरै मुटुबाट हाँसेको देखिनँ, यहाँसम्म कि मैले उहाँको लापीचा (घाँटी भित्रको मास भाग) देख्न सकूँ। उहाँ प्रायः मुस्कुराउनु हुन्थ्यो।
[सही] - [मुत्तफकुन अलैहि] - [सही बुखारी - 6092]

व्याख्या

आइशा (रजियल्लाहु अन्हा) ले भन्नुभयो कि नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) कहिल्यै यति धेरै हाँस्नुहुन्नथ्यो कि उहाँको घाँटीको भित्री भाग (लापीचा) देखियोस्। लापीचा भनेको घाँटीको माथिल्लो भागमा जोडिएको मासुको टुक्रा हो। उहाँ प्रायः हल्का मुस्कुराउनु हुन्थ्यो।

हदीसका केही फाइदाहरू

1. रसूलुल्लाह (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) को हाँसो प्रायः हल्का मुस्कानको रूपमा हुन्थ्यो, विशेष गरी जब उहाँ कुनै कुराबाट सन्तुष्ट हुनुहुन्थ्यो वा कुनै कुराले उहाँलाई प्रभावित पार्थ्यो।
2. इब्न हजरले भने: "मैले उहाँ (नबी सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) लाई कहिल्यै पूर्ण रूपमा हाँसिरहेको देखिनँ, जसरी कोही सम्पूर्ण ध्यान दिएर र तल्लीन भएर हाँस्छ।"
3. धेरै हाँस्नु र ठुलो स्वरमा कह्काहा लगाउनु धर्मी मानिसहरुको विशेषता होइन ।
4. धेरै हाँसोले मानिसको गरिमा र सम्मानलाई उसको साथीसंगीहरूको बीचमा कम गरिदिन्छ।