حديث: هرگز رسول الله صلى الله عليه وسلم را نديدم که در خنديدن به اندازه ای زياده روی کند - و دهانش را باز نمايد - که داخل دهانش ديده شود؛ بلکه هنگام خنديدن، فقط تبسم می فرمودند

عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المُؤْمِنين رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا، قَالَتْ:
مَا رَأَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مُسْتَجْمِعًا قَطُّ ضَاحِكًا، حَتَّى أَرَى مِنْهُ لَهَوَاتِهِ، إِنَّمَا كَانَ يَتَبَسَّمُ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 6092]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از مادر مؤمنان عائشه رضی الله عنها روایت است که فرمودند:
هرگز رسول الله صلى الله عليه وسلم را نديدم که در خنديدن به اندازه ای زياده روی کند - و دهانش را باز نمايد - که داخل دهانش ديده شود؛ بلکه هنگام خنديدن، فقط تبسم می فرمودند.
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح بخاری - 6092]

توضیح

عائشه رضی الله عنها خبر دادند که رسول الله صلى الله عليه وسلم در خنديدن به حدی مبالغه نمی کردند که که زبانک داخل دهان شان ديده شود؛ و زبانک پارهء گوشت آویخته در حصۀ بالایی حلق می باشد، بلکه فقط تبسم می نمودند.

از فوائد حدیث

1. رسول الله صلی الله علیه وسلم وقتی از چیزی راضی می شدند و یا خوش شان می آمد، خندیدن شان تبسم بود.
2. ابن حجر رحمه الله می فرماید: من او را در حال زیاد روی در خنده ندیدم که کاملاً و با تمام وجودش به خنده رو آورده باشد.
3. خندیدن زیاد و بلند کردن صدای خنده از صفات صالحان نیست.
4. خندیدن زیاد متانت و وقار فرد را در میان برادرانش از بین می برد.