حديث: اللَّهُم لَكَ أسْلَمْتُ، وبِكَ آمنْتُ، وعليكَ توَكَّلْتُ، وإلَيكَ أنَبْتُ، وبِكَ خاصَمْتُ، اللَّهمَّ أعُوذُ بِعِزَّتِكَ؛ لا إلَه إلاَّ أنْتَ أنْ تُضِلَّنِي، أنْت الْحيُّ الَّذي لا تمُوت، وَالْجِنُّ وَالإِنْسُ يمُوتُونَ». «يا الله، تسليم تو شدم، به تو ايمان آوردم، بر تو توکل کردم، به سوی تو روی آوردم و به کمک تو، با دشمنان مقابله نمودم. يا الله، هيچ معبود راستينی جز تو نيست، به عزت تو پناه می برم که مبادا مرا گمراه کنی؛ تو، هميشه زنده ای هستی که هرگز نمی ميری و جن ها و انسان ها می ميرند

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضيَ اللهُ عنهما أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَقُولُ:
«اللهُمَّ لَكَ أَسْلَمْتُ، وَبِكَ آمَنْتُ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، وَإِلَيْكَ أَنَبْتُ، وَبِكَ خَاصَمْتُ، اللهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِعِزَّتِكَ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَنْ تُضِلَّنِي، أَنْتَ الْحَيُّ الَّذِي لَا يَمُوتُ، وَالْجِنُّ وَالْإِنْسُ يَمُوتُونَ».
[صحيح] - [متفق عليه، وهذا لفظ مسلم ورواه البخاري مختصرًا] - [صحيح مسلم: 2717]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«اللَّهُم لَكَ أسْلَمْتُ، وبِكَ آمنْتُ، وعليكَ توَكَّلْتُ، وإلَيكَ أنَبْتُ، وبِكَ خاصَمْتُ، اللَّهمَّ أعُوذُ بِعِزَّتِكَ؛ لا إلَه إلاَّ أنْتَ أنْ تُضِلَّنِي، أنْت الْحيُّ الَّذي لا تمُوت، وَالْجِنُّ وَالإِنْسُ يمُوتُونَ». «يا الله، تسليم تو شدم، به تو ايمان آوردم، بر تو توکل کردم، به سوی تو روی آوردم و به کمک تو، با دشمنان مقابله نمودم. يا الله، هيچ معبود راستينی جز تو نيست، به عزت تو پناه می برم که مبادا مرا گمراه کنی؛ تو، هميشه زنده ای هستی که هرگز نمی ميری و جن ها و انسان ها می ميرند»
[صحیح] - - [صحیح مسلم - 2717]

توضیح

یکی از دعاهای پیامبر صلی الله علیه وسلم این بود که می فرمود: (اللهم لك أسلمت) و گردن نهادم (وبك آمنت) تصدیق و اقرار کردم (وعليك توكلت) و تفویض كردم و توكل كردم (وإليك أنبت) و بازگشتم و رجوع کردم (وبك خاصمت) و با دشمنانت مجادله كردم (اللهم إني أعوذ) و پناه می برم (بعزتك) به منعت و غلبۀ تو (لا إله إلا أنت) و نیست معبودی جز تو (أن تضلني) از هدایت و توفیق به رضایت تو، (أنت الحي الذي لا يموت) و فنا نمی شود، (والجن والإنس يموتون). و جن و انس می میرند.

از فوائد حدیث

1. مشروعیت حمد و ثناء بر طلبی که آن را می طلبیم.
2. وجوب تنها بر الله متعال توکل کردن و از او طلب محافظت کردن؛ زیرا او متصف به صفات کمال است، تنها اوست که می توان به او اعتماد کرد، و همه مخلوق عاجز و درمانده و مقید به مرگ هستند، پس آنان شایسته اعتماد نیستند.
3. با الگوگیری از پیامبر صلی الله علیه وسلم در دعا با این کلمات جامع و منع کننده که بیانگر صدق ایمان و هدف یقین است.
4. سندی گفت: قول او (أنت الحي) یعنی: تو ذاتی هستی که باید به او پناه برد نه غیر از تو.