Хадис: „Аллаху мој, Тебе Ти се предавам, во Тебе верувам, на Тебе се потпирам, кон Тебе се враќам, и со Твоја помош полемизирам. Аллаху мој, засолни ме со Твојата моќ – нема друг вистински бог освен Тебе – да не бидам заведен. Ти си Живиот, Кој не умира, а џините и луѓето умираат.“ (Аллахумме, леке еслемту, ве бике аменту, ве алејке тевеккелту, ве илејке енебту, ве бике хасамту. Аллахумме, ин-ни еузу би-иззетике – ла илахе ил-ла Енте – ен тудил-лени. Енте ел-Хајју ел-лези ла јемут, вел-џинну вел-инсу јемутун.)

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضيَ اللهُ عنهما أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَقُولُ:
«اللهُمَّ لَكَ أَسْلَمْتُ، وَبِكَ آمَنْتُ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، وَإِلَيْكَ أَنَبْتُ، وَبِكَ خَاصَمْتُ، اللهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِعِزَّتِكَ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَنْ تُضِلَّنِي، أَنْتَ الْحَيُّ الَّذِي لَا يَمُوتُ، وَالْجِنُّ وَالْإِنْسُ يَمُوتُونَ».
[صحيح] - [متفق عليه، وهذا لفظ مسلم ورواه البخاري مختصرًا] - [صحيح مسلم: 2717]

Ибн Абас, Аллах нека е задоволен со него и со неговиот татко, пренесува дека Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, често говорел:
„Аллаху мој, Тебе Ти се предавам, во Тебе верувам, на Тебе се потпирам, кон Тебе се враќам, и со Твоја помош полемизирам. Аллаху мој, засолни ме со Твојата моќ – нема друг вистински бог освен Тебе – да не бидам заведен. Ти си Живиот, Кој не умира, а џините и луѓето умираат.“ (Аллахумме, леке еслемту, ве бике аменту, ве алејке тевеккелту, ве илејке енебту, ве бике хасамту. Аллахумме, ин-ни еузу би-иззетике – ла илахе ил-ла Енте – ен тудил-лени. Енте ел-Хајју ел-лези ла јемут, вел-џинну вел-инсу јемутун.)
[صحيح] - - [صحيح مسلم - 2717]

Објаснување

Од довите на Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, било и да вели: „Аллаху мој, Тебе Ти се предавам“ – со целосна покорност. „Во Тебе верувам“ – со убеденост, прифаќање и потврда. „На Тебе се потпирам“ – препуштајќи се и целосно потпирајќи се на Тебе. „Кон Тебе се враќам“ – со искрено покајание и приближување. „Со Твоја помош полемизирам“ – со докази дебатирам со Твоите непријатели. „Аллаху мој, засолни ме со Твојата моќ“ – со Твојата сила, заштита и надмоќ. „Нема друг вистински бог освен Тебе“ – никој, освен Тебе, не заслужува да биде обожуван. „Засолни ме да не бидам заведен“ – и да заталкам далеку од Твоето упатство и задоволство. „Ти си Живиот, Кој не умира“ – ниту исчезнува. „А џините и луѓето умираат.“

من فوائد الحديث

1. Пропишаноста на започнување со пофалба и славење на Аллах пред нешто да се побара во довата.
2. Обврска е човекот да се потпира исклучиво на Аллах и од Него да бара заштита – бидејќи Тој е совршен во Своите атрибути, и само на Него вистински може да се потпре. Сите созданија се слаби и смртни, па не се достојни за вистинско и целосно потпирање врз нив.
3. Поттик да се следи Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, во неговиот начин на упатување дова – особено со овие сеопфатни и потполни зборови кои изразуваат искрен иман и највисок степен на убеденост.
4. Ес-Синди рекол: „Зборовите ,Ти си Живиот‘ значат – само Ти си достоен да ни дадеш засолниште, и никој друг.“