Хадис: „Не е од нас, тој што го удира своето лице, што ја кине облеката и што изговара зборови од времето на џахилиетот (предисламското време).“

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَطَمَ الخُدُودَ، وَشَقَّ الجُيُوبَ، وَدَعَا بِدَعْوَى الجَاهِلِيَّةِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 1294]

Абдулах бин Месуд, радијаллаху анху, пренесува дека Аллаховиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, рекол:
„Не е од нас, тој што го удира своето лице, што ја кине облеката и што изговара зборови од времето на џахилиетот (предисламското време).“.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 1294]

Објаснување

Пратеникот, саллаллаху алејхи ве селлем, забранил и предупредил на некои од постапките на луѓето од времето на неверството, велејќи: Тој не е од нас.
Прво: Кој се удира по образите, а тој го прецизирал образот затоа што е тоа вообичаено, инаку удирањето на остатокот од лицето е истотака вклучено во забраната.
Второ: Кинење на облеката, поточно отворот низ кој ја протнуваме главата кога ја облекуваме.
Трето: Говор на луѓето од времето на неверство, како што е повикување за пропаст, уништување, лелек, оплакување и други.

من فوائد الحديث

1. Оваа закана во хадисот укажува дека овие работи се од големите гревови.
2. Обврска е да се биде трпелив во искушение и забрането е да се биде незадоволен од тешкотиите на Аллаховиот кадер-одредба и тоа да се изразува преку плачење, оплакување, бричење на главата, кинење на облека или што било друго.
3. Забрана за имитирање на предисламските практики кои не се одобрени од шеријатот.
4. Нема ништо лошо во тоа да се тагува и заплаче, бидејќи тоа не се спротивставува со трпението во Аллаховиот кадер. Напротив, тоа е милост што Аллах ја ставил во срцата на роднините и најблиските.
5. Муслиманот мора да биде задоволен со Аллаховата одредба, а ако не е задоволен, тогаш мора да биде трпелив.