عَنْ عَبْدِ اللهِ بنِ مَسْعُودٍ رضي الله عنه قال:
سَأَلْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: أَيُّ الذَّنْبِ أَعْظَمُ عِنْدَ اللهِ؟ قَالَ: «أَنْ تَجْعَلَ لِلهِ نِدًّا وَهُوَ خَلَقَكَ» قُلْتُ: إِنَّ ذَلِكَ لَعَظِيمٌ، قُلْتُ: ثُمَّ أَيُّ؟ قَالَ: «وَأَنْ تَقْتُلَ وَلَدَكَ؛ تَخَافُ أَنْ يَطْعَمَ مَعَكَ» قُلْتُ: ثُمَّ أَيُّ؟ قَالَ: «أَنْ تُزَانِيَ حَلِيلَةَ جَارِكَ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 4477]
المزيــد ...
អំពី អាប់ទុលឡោះ ពិន ម៉ាស្អ៊ូទ رضي الله عنه បាននិយាយថា៖
ខ្ញុំបានសួរណាពី ﷺ ថា៖ តើអំពើបាបណាមួយដែលមានលក្ខណៈធំធេងបំផុតនៅឯអល់ឡោះជាម្ចាស់? លោកបានឆ្លើយថា៖ “គឺការដែលអ្នកបង្កើតនូវដៃគូសម្រាប់អល់ឡោះ(ធ្វើស្ហ៊ីរិក) ខណៈដែលទ្រង់ជាអ្នកដែលបានបង្កើតអ្នក”។ ខ្ញុំបាននិយាយថា៖ នោះគឺពិតជាធំធេងមែនហើយ។ ខ្ញុំបានសួរថា៖ បន្ទាប់មក គឺអ្វី? លោកបានឆ្លើយថា៖ “គឺការដែលអ្នកសម្លាប់កូនខ្លួនឯងដោយខ្លាចគេបរិភោគអាហារជាមួយអ្នក(ខ្លាចក្រ)”។ ខ្ញុំបានសួរទៀតថា៖ បន្ទាប់មកទៀត គឺអ្វី? លោកបានឆ្លើយថា៖ “គឺការដែលអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើហ្ស៊ីណាជាមួយនឹងប្រពន្ធអ្នកជិតខាងរបស់អ្នក”។
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 4477]
មានគេសួរណាពី ﷺ អំពីបាបកម្មដែលមានលក្ខណៈធំធេងជាងគេបំផុត។ ពេលនោះ លោកបានឆ្លើយថា៖ បាបកម្មដែលមានលក្ខណៈធំធេងជាងគេបំផុត គឺស្ហ៊ីរិកធំ។ វាជាការបង្កើតដៃគូសម្រាប់អល់ឡោះក្នុងភាពជាម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈ ឬភាពជាម្ចាស់ដែលជាអ្នកបង្កើត ឬចំពោះបណ្តានាមនិងលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ទ្រង់។ បាបកម្មនេះ អល់ឡោះជាម្ចាស់មិនអភ័យទោសឲ្យឡើយ លើកលែងតែតាមរយៈការសារភាពកំហុស(តាវហ្ពាត់)។ ប្រសិនបើបុគ្គលនោះស្លាប់ក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ ជននោះនឹងស្ថិតនៅក្នុងឋាននរកជាអមតៈ។ បន្ទាប់មក គឺការសម្លាប់កូនខ្លួនឯងដោយខ្លាចកូននោះបរិភោគអាហារជាមួយខ្លួន(ខ្លាចក្រ)។ ការសម្លាប់មនុស្ស គឺត្រូវបានហាមឃាត់ ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកដែលត្រូវបានគេសម្លាប់ គឺជាសាច់ញាតិរបស់ឃាតករ បាបកម្មរបស់វាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។ ម្យ៉ាងទៀត បាបកម្មក៏កាន់តែធ្ងន់ផងដែរ ប្រសិនបើគោលបំណងនៃការសម្លាប់នោះ គឺដោយសារតែខ្លាចជនរងគ្រោះដណ្តើមចំណែកលាភសក្ការៈរបស់អល់ឡោះជាមួយខ្លួន។ បន្ទាប់មកទៀត គឺការប្រព្រឹត្តអំពើហ្ស៊ីណាឬអំពើផិតក្បត់ជាមួយប្រពន្ធអ្នកជិតខាង ដោយព្យាយាមបញ្ឆោតប្រពន្ធអ្នកជិតខាងដើម្បីប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ជាមួយនាង។ ការប្រព្រឹត្តអំពើហ្ស៊ីណា គឺត្រូវបានហាមឃាត់ ក៏ប៉ុន្តែបាបកម្មរបស់វាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរថែមទៀតប្រសិនបើអ្នកដែលខ្លួនប្រព្រឹត្តហ្ស៊ីណាជាមួយ គឺជាប្រពន្ធរបស់អ្នកជិតខាងដែលច្បាប់ឥស្លាមបានផ្តាំផ្ញើឱ្យធ្វើល្អចំពោះអ្នកជិតខាង និងរស់នៅជាមួយគ្នាដោយល្អប្រសើរ។