නබි වදන: නළලත් සමග තම නාසය, අත් දෙක, දණහිස් දෙක, දෙපා ඇගිලි තුඩු දෙස තම අතින් පෙන්වා ශරීර අවයව හතක් මත සුජූද් කිරීමට මා අණ කරනු ලද්දෙමි. වස්ත්රය හෝ කෙස් හෝ අප එකතු නොකළ යුතුය.
عن ابن عباس رضي الله عنهما عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: «أمِرْت أن أسْجُد على سَبْعَة أعَظُم على الجَبْهَة، وأشار بِيَده على أنْفِه واليَدَين والرُّكبَتَين، وأطْرَاف القَدَمين ولا نَكْفِتَ الثِّياب والشَّعر».
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...
නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා ප්රකාශ කළ බව ඉබ්නු අබ්බාස් (රළියල්ලාහු අන්හු) තුමා විසින් වාර්තා කරන ලදී. "c2">“නළලත් සමග තම නාසය, අත් දෙක, දණහිස් දෙක, දෙපා ඇගිලි තුඩු තම අතින් පෙන්වා ශරීර අවයව හතක් මත සුජූද් කිරීමට මා අණ කරනු ලද්දෙමි. වස්ත්රය හෝ කෙස් හෝ අප එකතු නොකළ යුතුය.”
පූර්ව සාධක සහිත හදීසයකි. - බුහාරි හා මුස්ලිම් හි වාර්තා වී ඇත.
හදීසයේ තේරුම: ‘මම සුජූද් කරන්නට අණ කරනු ලැබුවෙමි’ තවත් වාර්තාවක ‘අප අණ කරනු ලැබුවෙමු’ තවත් වාර්තාවක ‘නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) අණ කළහ’ යනුවෙන් සඳහන් වී ඇති. මේ වාර්තා තුනම ඉමාම් බුහාරි සතු වාර්තා වෙති. ආගමික නීතිය වනුයේ. සැබැවින්ම නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා යමක් නියෝග කළේ නම් එය එතුමාට මෙන්ම එතුමාගේ ජන සමූහයාට පොදු වූ කරුණක් වීමය. ‘ශරීර අවයව හතක් මත’ එනම්: සැබැවින්ම මම අවයව හතක් මත සුජූද් කරන්නට අණ කරනු ලැබුවෙමි යන්නයි. අවයව යනුවෙන් අදහස් කරනු ලබනුයේ වෙනත් වාර්තාවල විස්තර කරන පරිදි සුජූද් කරන අවයව වෙති. පසුව එතුමා මෙසේ විස්තර කළේය. "c2">“නළල මත” යනු නාසය සමග විය යුත්තකි. එය ‘එතුමා තම නාසය අතින් පෙන්වා’ යන පාඨයෙන් පෙන්වා දෙයි. එසේ එතුමා නාසය පෙන්වූයේ නාසය හා නළල එකම අවයවයක් බව පැහැදිලි කිරීමටය. ‘දෙඅත්’ යනු අතේ ඇතුලු පැත්ත (අල්ල) යන්නයි. එය පොදුවේ අපේක්ෂා කෙරෙන කරුණකි. ‘දණහිස දෙක හා දෙපා ඇගිලි තුඩු’ යනු දණහිස් දෙක මත හා දෙපා ඇගිලි තුඩු මත සුජූද් කිරීමට මම නියෝග කරනු ලැබුවෙමි යන්නයි. ‘සිෆතුස් සලාත්’ යන මාතෘකාව යටතේ අබූ හුමෙයිද් අස්-සාඉදී (රළියල්ලාහු අන්හු) තුමා මෙසේ ප්රකාශ කළේය. (තම පාද ඇගිලි කිබ්ලාවට මුහුණ ලෑම) එනම් සුජූද් කරන්නා පිළිබඳවය. "c2">“වස්ත්රය හෝ කෙස් හෝ අප ළං කර නොගන්නටත්” අල්-කෆ්ත් යනු: එකතු කිරීම, සම්බන්ධ කිරීම යන්නයි. මින් අදහස් කරනුයේ රුකූවෙහි හෝ සුජූද් හි හෝ වස්ත්රය හෝ හිසකෙස් හෝ පොළොවට වැටුන ද ඒ දෙක එකතු නොකර ළං නොකර තම සම්පූර්ණ ශරීරය සමගම සුජූද් කරනු වස් තිබෙන තත්ත්වයේ තිබෙන්නට ඉඩ හැරීමයි.
හදීසයේ හරය
- සලාතයේ ශරීර අවයව හතක් මත සුජූද් කිරීමේ අනිවාර්යභාවය. ඊට හේතුව එම නියෝගයේ මූලය අනිවාර්යය වන බැවිණි.
- නාසයෙන් තොරව නළල මත පමණක් හෝ නළලින් තොරව නාසය මත පමණක් හෝ සුජූද් කිරීම සුදුසු නොවන්නේය. ඊට හේතුව නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා නළල ගැන සඳහන් කරන විට නාසය ද පෙන්වා දී ඇති බැවිණි.
- තම අවයව සියල්ල මත සුජූද් කිරීම අනිවාර්යය වේ. ඉන් සමහරක් මත පමණක් සුජූද් කිරීම ප්රමාණවත් වන්නේ නැත. නළල ඉඩ හැකි හැම අවස්ථාවකම පොළොව මත තබයි.
- හදීසයේ මතුපිටින් පෙනෙන අදහස වනුයේ මෙම අවයව අතරින් කිසිවක් නිරාවරණය කිරීම අනිවාර්යය නොවන බවයි. සැබැවින්ම ඊට හේතුව ඒ මත සිදු කරන ක්රියාවලියට සුජූද් යනුවෙන් නම් තබා ඇති බැවිනි. එසේ නම් තැබීමෙන් එය ආවරණයෙන් තොරව තැබිය යුතු බව තහවුරු කරයි. දණහිස් දෙක නිරාවරණය කිරීම අනිවාර්යය නොවන බවට කිසිදු මතභේදයක් නැත. හේතුව එසේ නිරාවරණය කිරීම අනිවාර්යයෙන් වැසිය යුතු ප්රදේශ නිරාවරණය වීමේ බියක් ඇති බැවිණි. එමෙන්ම මේස් සපත්තු පැළද සලාත් ඉටු කිරීමට අනුමැතිය ඇති බැවින් පාද දෙක ද එලෙසමය.
- සලාතයේදී විහිඳී පවතින ඇඳුම එකතු කර ගැනීමේ පිළිකුල.
- කොණ්ඩය කරකවා පිටුපසට ගැට ගැසීමේ පිළිකුල්භාවය. ඔහු සලාතය අදහස් කළ ද එසේ නොවී සලාතයට පෙර වෙනත් අදහසක් මත සිදු කොට කිසිදු බලපෑමකින් තොරව එම තත්ත්වයේ පසු වුව ද එක සමානය.
ප්‍රවර්ග
අමතර
- නබි වදන: සැබැවින්ම නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා සජදා දෙක අතර: “අල්ලාහුම්ම-ග්ෆිර්ලී වර්හම්නී,වආෆිනී, වහ්දිනී, වර්සුක්නී යනුවෙන් පවසන්නෙකු වූහ.
- නබි වදන: කවරෙකු භූමියෙන් වියතක තරම් ප්රමාණයක් ඩැහැගෙන අපරාධ කළේ ද මහපොළෝ හතකින් ඔහුට තලනු ලැබේ.
- නබි වදන: “සැබැවින්ම නබි -සල්ලල්ලාහු අලෙයිහි වසල්ලම්- තුමාණෝ සලාතය ආරම්භ කරන විට ද රුකූඋ සඳහා අල්ලාහු අක්බර් යැයි තක්බීර් පවසන විට ද තම දෑත් තම උරහිස ට සමාන්තර ව ඔසවන්නෙකු වූහ. රුකූඋවෙහි සිට තම හිස ඔස වන විට ද එලෙසම එතුමා තම දෑත් එසවූහ.“
- නබි වදන: අල් කුර්ආනයේ සූරාවක් මට උගන්වනවාක් මෙන් අල්ලාහ්ගේ දූතයාණන් (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) මට තෂහ්හුද් ඉගැන් වූහ. - එවිට මාගේ අත එතුමාණන්ගේ අත් දෙක අතර විය.
- නබි වදන: නුඹලා සුජූද් හි ඍජු ව සිටිනු. සුනඛයා තම ඉදිරි පාද දෙක දිගු කරමින් සිටින සේ නුඹලාගෙන් කිසිවකු තම බාහු දෙක දිගු නොකළ යුතුය.
- නබි වදන: “ඉමාම් ආමීන් යැයි පැවසූ විට නුඹලා ද ආමීන් පවසනු. හේතුව කවරෙකුගේ ආමීන් පැවසීම මලක්වරුන්ගේ ආමීන් පැවසීමට සැසදෙන්නේ ද ඔහු පෙර කළ පාපයන් සඳහා ඔහුට සමාව දෙනු ලබන්නේය."
- නබි වදන: අහෝ ජනයිනි! මම මෙය නිර්මාණය කළේ නුඹලා මා පිළිපදිනු පිණිසය. මාගේ සලාතය නුඹලා හදාරනු පිණිසය