عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«صِنْفَانِ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لَمْ أَرَهُمَا، قَوْمٌ مَعَهُمْ سِيَاطٌ كَأَذْنَابِ الْبَقَرِ يَضْرِبُونَ بِهَا النَّاسَ، وَنِسَاءٌ كَاسِيَاتٌ عَارِيَاتٌ مُمِيلَاتٌ مَائِلَاتٌ، رُؤُوسُهُنَّ كَأَسْنِمَةِ الْبُخْتِ الْمَائِلَةِ، لَا يَدْخُلْنَ الْجَنَّةَ، وَلَا يَجِدْنَ رِيحَهَا، وَإِنَّ رِيحَهَا لَيُوجَدُ مِنْ مَسِيرَةِ كَذَا وَكَذَا».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2128]
المزيــد ...
ਅਬੂ ਹੁਰੈਰਾ (ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ) ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ (ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵ ਸੱਲਮ) ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ:
ਦੋ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਅੱਗ ਦੇ ਲੋਕ ਹਨ, ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ: ਇੱਕ ਗਰੁੱਪ ਜਿਸ ਕੋਲ ਸੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਗਾਂ ਦੀ ਪੂੰਝ ਵਾਂਗ ਲੰਬੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਜੋ ਕਪੜੇ ਪਹਿਨੀਆਂ ਹਨ ਪਰ ਨੰਗੀਆਂ ਹਨ,، ਝੁਕਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਅਤੇ ਮੋੜਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਗੋਭੀ ਦੇ ਸਿੰਮੇ ਵਾਂਗ ਝੁਕੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਉਹ ਜੰਨਤ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦਾਖਲ ਹੋਣਗੀਆਂ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਗੀਆਂ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਕਾਫੀ ਦੂਰ ਤੱਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 2128]
ਨਬੀ ﷺ ਦੋ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਦੋਜ਼ਖ ਵਾਲੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਪਰ ਉਹ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਦ ਆਉਣਗੇ:
ਪਹਿਲਾ ਵਰਗ: ਲੋਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਲੰਬੀਆਂ ਛੜਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਗਾਂ ਦੇ ਪੁੱਛੇ, ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਉਹ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਹਾਇਕ ਹਨ ਜੋ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਹੱਕ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਹਨ।
ਦੂਜਾ ਵਰਗ: ਔਰਤਾਂ ਜੋ ਆਪਣੀ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਅਤੇ ਲਜਾ ਦਾ ਓੜਹਣਾ ਕੱਢ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹਿਲਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਹੈ: ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਪੜੇ ਪਹਿਨੀਆਂ ਹੋਈਆਂ, ਪਰ ਮਤਲਬ ਵਿੱਚ ਨੰਗੀਆਂ; ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਪਤਲੇ ਅਤੇ ਚਮੜੀ ਨੂੰ ਨੁਹਾਰਨ ਵਾਲੇ ਕਪੜੇ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਕੁਝ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਢਕਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸੇ ਖੁਲ੍ਹੇ ਛੱਡਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਜੋ ਸੋਹਣਪ ਨੂੰ ਵਿਖਾ ਸਕਣ। ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਸਤ੍ਰਾਂ ਦੇ ਪਹਿਨਾਵੇ ਅਤੇ ਚੱਲਣ-ਫਿਰਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਨਾਲ ਝੁਕਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਕਾਂਧਿਆਂ ਨੂੰ ਝੁਕਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਭਟਕਣ ਅਤੇ ਗਲਤ ਰਾਹ ਤੇ ਲੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਖਾਸੀਅਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ: ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਉਠੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਝੁਕੇ ਹੋਏ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਊਟ ਦੀ ਕੂਹਨੀ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਿਰਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਅਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੱਟੀ ਜਾਂ ਮੋਟਾ ਕਪੜਾ ਲਪੇਟ ਕੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਅਤੇ ਚੁੰਨੀਆਂ ਦੀ ਉਚਾਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਉੱਤੇ ਹੋਣ ਕਾਰਨ, ਇਹ ਤੁਲਨਾ ਊਟ ਦੀ ਕੂਹਨੀ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੁਣਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਥੋੜਾ ਝੁਕੇ ਹੋਏ ਸਿਰ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਮੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਬਿਲਕੁਲ ਊਟ ਦੀ ਕੂਹਨੀ ਵਾਂਗ। ਜੇ ਕੋਈ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਖ਼ਾਸੀਅਤਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਇਹ ਕਠੋਰ ਧਮਕੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਜੰਨਤ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦਾਖਲ ਹੋਣਗੀਆਂ, ਨਾ ਹੀ ਉਸਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਣਗੀਆਂ, ਨਾ ਹੀ ਉਸਦੇ ਨੇੜੇ ਜਾ ਸਕਣਗੀਆਂ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਜੰਨਤ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਦੂਰ ਤੋਂ ਹੀ ਮਹਿਕਦੀ ਹੈ।