جُنْدُبُ بن عبد اللهِ البجلي رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم -: «كان فيمن كان قبلكم رجل به جُرْحٌ فَجَزِعَ؛ فأخذ سكِّينا فحَزَّ بها يده، فما رَقَأَ الدم حتى مات، قال الله عز وجل : عبدي بَادَرَنِي بنفسه، حرمت عليه الجنة».
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...

ئەم وەرگێڕاوە پێویستی بە پێداچوونەوە و وردبوونەوەی زیاتر هەیە.

لە جوندوبی کوڕی عبداللەی بەجەلیەوە -ڕەزای خوای لێبێت- کە پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- دەفەرموێت: «لە نێو خەڵکانی پێش ئێوەدا، پیاوێک هەبوو بریندار بوو؛ ئەمە تووشی ناڕەحەتی ونائارامی کرد، بۆیە چەقۆیەکی هێنا وشوێنێکی دەستی بڕی؛ ئەوەندە خوێنی لێدەرچوو هەتاوەکو مرد، خواى گەورە فەرمووی: «بەندەکەم سەبارەت بە مردنی پەلەی کرد، بۆیە بەهەشتم لەسەری حەرامکرد».
صەحیحە - بوخاری و موسلیم هاوڕان لەسەری

شیکردنەوە

پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- باسی پیاوێکی لە ئومەتەکانى پێشوو بۆیان گێڕایەوە کە تووشی برینێک ئەم برینە تووشی ناڕەحەتی ونائارامی کرد، بۆیە بێ هیوا بوو لە ڕەحمەتی خواى گەورە -سبحانه وتعالى-، وئارامی نەگرت لەسەر ئەم ناڕەحەتیە بۆ ئەوەى پاداشت وەربگرێت؛ ئەمیش بەهۆی لاوزای ئیمان ویەقین وڕاستگۆیی لە دڵدا، بۆیە پیاوەکە چەقۆیەکی هێنا ودەستی خۆی بڕی هەتاوەکو تووشی خوێنبەربوون (نەزیف) بوو، وخوێنەکە نەوەستا هەتاوەکو پیاوەکە مرد. خواى گەورە فەرمووی (کە شیکردنەوەى مانای فەرموودەکەیە ئەم واتایە دەگەیەنێت): ئەم بەندەیەم چاوەڕوانى ڕەحمەت وشیفای من نەبوو، وئارامی نەبوو بەرامبەر تاقیکردنەوەکانم، بۆیە بەپەلە بوو بۆ ئەوەى بگات بە لای من بە ئەنجامدانى تاوانێکی حەرامکراو، وپێی وابوو ئەجەل وکاتی مردنی خۆی پێش خست وچاوەڕێی ئەو ئەجەلە نەبوو کە من بۆیم دیاری کردبوو؛ بۆیە چوونە بەهەشتم لەسەری حەرامکرد، وئەوەى بێبەش بێت لە چوونە بەهەشت شوێنی دۆزەخە. وبێگومان خودا -سبحانه وتعالى- لە پێشتردا زانست و ویست وقەزا وبڕیاری هەبووە سەبارەت بە کردەوەى ئەم پیاوە خۆکوژە.

وه‌رگێڕانی ماناكان: ئینگلیزی فەڕەنسی ئیسپانی تورکی ئۆردی ئەندەنوسی بۆسنی ڕووسی بەنگالی چینی فارسی تاگالۆگ هیندی ئیگۆری هوسا پورتوگالی مالایالام
پیشاندانی وەرگێڕانەکان
زیاتر