عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«إِذَا وَجَدَ أَحَدُكُمْ فِي بَطْنِهِ شَيْئًا، فَأَشْكَلَ عَلَيْهِ أَخَرَجَ مِنْهُ شَيْءٌ أَمْ لَا، فَلَا يَخْرُجَنَّ مِنَ الْمَسْجِدِ حَتَّى يَسْمَعَ صَوْتًا، أَوْ يَجِدَ رِيحًا».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 362]
المزيــد ...
អំពី អាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ رضي الله عنه បាននិយាយថា៖ រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖
“នៅពេលដែលនរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកអ្នកមានអារម្មណ៍ថាអ្វីមួយនៅក្នុងពោះរបស់ខ្លួន ហើយរូបគេសង្ស័យថា តើមានអ្វីមួយចេញមកអំពីវា ឬអត់នោះ ចូរកុំឲ្យគេចេញពីម៉ាស្ជិត លុះត្រាតែគេឮសំឡេង ឬធុំក្លិន”។
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 362]
ណាពី ﷺ លោកបានបញ្ជាក់ថា ជាការពិតណាស់ ប្រសិនបើអ្នកសឡាតមានភាពសង្ស័យថាមានអ្វីមួយដែលនៅក្នុងពោះរបស់ខ្លួន ហើយរូបគេមិនច្បាស់ថា តើមានអ្វីមួយចេញមកអំពីវា ឬអត់នោះ ចូរកុំឲ្យគេចាកចេញ ឬផ្តាច់ខ្លួនចេញពីសឡាតដើម្បីទៅយកវូហ្ទុម្តងទៀត លុះត្រាតែរូបគេប្រាកដថា មានហាហ្ទាសដែលធ្វើឲ្យដាច់វូហ្ទុតាមរយៈការឮសំឡេង ឬធុំក្លិន(ផោម) ពីព្រោះការសង្ស័យមិនអាចលុបបំបាត់ភាពច្បាស់លាស់បានឡើយ ពោលគឺ រូបគេច្បាស់ថាខ្លួនមានភាពជ្រះស្អាត ហើយការមានហាហ្ទាស គឺជាអ្វីដែលរូបគេសង្ស័យប៉ុណ្ណោះ។