Hadith: “តើពួកអ្នកចង់ឲ្យខ្ញុំប្រាប់ពួកអ្នកពីទង្វើដ៏ល្អបំផុតរបស់ពួកអ្នក ស្អាតស្អំបំផុតនៅចំពោះម្ចាស់របស់ពួកអ្នក លើកឋានៈរបស់ពួកអ្នកឲ្យខ្ពស់ខ្ពស់បំផុត

عَنْ أَبِي الدَّرْدَاءِ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«أَلاَ أُنَبِّئُكُمْ بِخَيْرِ أَعْمَالِكُمْ، وَأَزْكَاهَا عِنْدَ مَلِيكِكُمْ، وَأَرْفَعِهَا فِي دَرَجَاتِكُمْ وَخَيْرٌ لَكُمْ مِنْ إِنْفَاقِ الذَّهَبِ وَالوَرِقِ، وَخَيْرٌ لَكُمْ مِنْ أَنْ تَلْقَوْا عَدُوَّكُمْ فَتَضْرِبُوا أَعْنَاقَهُمْ وَيَضْرِبُوا أَعْنَاقَكُمْ؟» قَالُوا: بَلَى. قَالَ: «ذِكْرُ اللهِ تَعَالَى».
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن الترمذي: 3377]

អំពី អាពូអាត់ទើរហ្ទាក رضي الله عنه បាននិយាយថា៖ ណាពី ﷺ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖
“តើពួកអ្នកចង់ឲ្យខ្ញុំប្រាប់ពួកអ្នកពីទង្វើដ៏ល្អបំផុតរបស់ពួកអ្នក ស្អាតស្អំបំផុតនៅចំពោះម្ចាស់របស់ពួកអ្នក លើកឋានៈរបស់ពួកអ្នកឲ្យខ្ពស់ខ្ពស់បំផុត ហើយល្អជាងការបរិច្ចាគមាសប្រាក់ និងល្អជាងការដែលពួកអ្នកជួបសត្រូវរបស់ពួកអ្នក ពួកអ្នកសម្លាប់ពួកគេ ហើយពួកគេសម្លាប់ពួកអ្នកវិញដែរឬទេ”? ពួកគេបានឆ្លើយថា៖ ពិតមែនហើយ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “គឺការហ្ស៊ីកៀរ(រលឹក)ទៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់”។
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن الترمذي - 3377]

Explanation

ណាពី ﷺ លោកបានសួរសហាហ្ពាត់របស់លោកថា៖ ណាពី ﷺ លោកបានសួរសហាហ្ពាត់របស់លោកថា៖
តើពួកអ្នកចង់ឲ្យខ្ញុំប្រាប់ពីទង្វើកុសលដ៏ប្រសើរបំផុតរបស់ពួកអ្នក ឧត្តុង្គឧត្តមបំផុត បរិសុទ្ធបំផុត និងស្អាតស្អំបំផុតនៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់ តើពួកអ្នកចង់ឲ្យខ្ញុំប្រាប់ពីទង្វើកុសលដ៏ប្រសើរបំផុតរបស់ពួកអ្នក ឧត្តុង្គឧត្តមបំផុត បរិសុទ្ធបំផុត និងស្អាតស្អំបំផុតនៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់
ហើយលើកតម្កើងឋានៈរបស់ពួកអ្នកនៅក្នុងឋានសួគ៌
ល្អប្រសើរសម្រាប់ពួកអ្នកជាងការបរិច្ចាគមាសប្រាក់
និងល្អជាងការដែលពួកអ្នកជួបប្រយុទ្ធនឹងពួកគ្មានជំនឿ ពួកអ្នកសម្លាប់ពួកគេ ហើយពួកគេសម្លាប់ពួកអ្នកវិញដែរឬទេ?
សហាហ្ពាត់បានឆ្លើយថា៖ បាទ ពួកយើងចង់ដឹង។
ណាពី ﷺ លោកបានឆ្លើយថា៖ គឺការហ្ស៊ីកៀរ រឭកដល់អល់ឡោះជាម្ចាស់នៅគ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់ស្ថានភាព។

Benefits from the Hadith

1. ជាការពិតណាស់ ការហ្ស៊ីកៀរ រលឹកដល់អល់ឡោះជាប្រចាំទាំងខាងក្នុងនិងខាងក្រៅ គឺជាទង្វើកុសលដ៏ធំធេងបំផុត និងមានប្រយោជន៍បំផុតនៅចំពោះមុខអល់ឡោះជាម្ចាស់។
2. តាមពិត ទង្វើកុសលទាំងអស់ត្រូវបានដាក់បញ្ញត្តិឡើងដើម្បីរឭកដល់អល់ឡោះជាម្ចាស់។ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي” (ហើយចូរអ្នកប្រតិបត្តិសឡាតដើម្បីរឭកដល់យើង)។ ហើយណាពី ﷺ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “តាមពិត គេចាត់ទុកការតវ៉ាហ្វជុំវិញកាក់ហ្ពះ ការដើរសាអ៊ីរវាងភ្នំសហ្វានិងភ្នំម៉ារវ៉ះ និងការគប់គោល គឺដើម្បីបញ្ឈរនូវការរឭកដល់អល់ឡោះជាម្ចាស់”។ រាយការណ៍ដោយ អាពូទើវូទ និង អាត់តៀរមីហ្ស៊ី។
3. អាល់អ៊ីហ្ស ពិន អាប់ទុស្សាឡាម បានលើកឡើងនៅក្នុងសៀវភៅច្បាប់របស់គាត់ថា៖ ហាទីស្ហនេះបង្ហាញថា ផលបុណ្យមិនមែនផ្អែកលើបរិមាណនៃទង្វើនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ អល់ឡោះជាម្ចាស់អាចផ្តល់ផលបុណ្យច្រើនសម្រាប់ទង្វើល្អតូច ជាងទង្វើល្អធំ។ ដូចនេះ ផលបុណ្យផ្អែកលើកម្រិតនៃភាពឧត្តុង្គឧត្តមទង្វើនោះ។
4. អ៊ីម៉ាំ អាល់ម៉ាណាវី បានលើកឡើងនៅក្នុងសៀវភៅ ហ្វៃទុលកទៀរថា៖ ហាទីស្ហនេះផ្តល់នូវការយល់ថា ហ្ស៊ីកៀរ គឺជាអំពើល្អបំផុតសម្រាប់បុគ្គលដែលត្រូវបាននិយាយទៅកាន់(តាមស្ថានភាពរបស់គេ)។ ប៉ុន្តែបើគេនិយាយជាមួយអ្នកចម្បាំងក្លាហាន គេនឹងប្រាប់ថា ជីហាតគឺល្អបំផុត។ បើនិយាយជាមួយអ្នកមានដែលអាចជួយអ្នកក្រ គេនឹងប្រាប់ថាការដាក់ទាន គឺល្អបំផុត។ បើនិយាយជាមួយអ្នកដែលមានលទ្ធភាពធ្វើហាជ្ជី គេនឹងប្រាប់ថា ការធ្វើហាជ្ជី គឺល្អបំផុត។ បើនិយាយជាមួយអ្នកដែលមានឪពុកម្តាយ គេនឹងប្រាប់ថា ការកតញ្ញូចំពោះឪពុកម្តាយ គឺល្អបំផុត។ នេះជាការផ្ដល់រវាងហាទីស្ហផ្សេងៗគ្នា។
5. ការហ្ស៊ីកៀរ រឭកទៅចំពោះអល់ឡោះដែលមានលក្ខណៈពេញលេញជាងគេបំផុត គឺការពោលដោយអណ្តាត ព្រមជាមួយនឹងការត្រឹះរិះពិចារណាពីអត្ថន័យរបស់វាក្នុងចិត្ត។ បន្ទាប់មក គឺការត្រឹះរិះពិចារណាក្នុងចិត្តតែមួយមុខ។ បន្ទាប់មកទៀត គឺការពោលដោយអណ្តាតតែមួយមុខ។ ទាំងអស់នេះ សុទ្ធតែទទួលបានផលបុណ្យ បើសិនជាអល់ឡោះមានចេតនា។
6. ការដែលជនមូស្លីមប្រកាន់ខ្ជាប់នូវការហ្ស៊ីកៀរ រឭកទៅចំពោះអល់ឡោះទៅតាមពេលវេលា ដូចជាហ្ស៊ីកៀរពេលព្រឹកនិងពេលល្ងាច ពេលចូលម៉ាស្ជិត ពេលចូលផ្ទះ ពេលចូលបន្ទប់ទឹក និងពេលចេញពីកន្លែងទាំងនេះជាដើម គឺធ្វើឲ្យរូបគេស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលហ្ស៊ីកៀរ រឭកទៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់យ៉ាងច្រើន។