عن عبد الله بن عمرو بن العاص رضي الله عنهما:
عن النبي صلى الله عليه وسلم أنه كان إذا دخل المسجد قال: «أعوذ بالله العظيم، وبوجهه الكريم، وسلطانه القديم، من الشيطان الرَّجِيم»، قال: أَقَطُّ؟ قلت: نعم، قال: فإذا قال ذلك قال الشيطان: حُفِظَ منِّي سائر اليوم.
[حسن] - [رواه أبو داود] - [سنن أبي داود: 466]
المزيــد ...
از عبدالله بن عَمرو بن العاص ـ رضی الله عنهما ـ روایت است که:
هرگاه پیامبر صلی الله علیه وسلم وارد مسجد میشد میفرمود: «أعوذُ باللهِ العَظيمِ، وبوَجهِه الكريمِ، وسُلطانِه القديمِ، مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيمِ»: «پناه میبرم به الله بزرگ و ذات بخشنده و سخاوتمندش و قدرت ازلی و ابدیاش از شر شيطان رانده شده». پرسیده شد: آیا فقط این [را گفت]؟ گفتم: آری؛ و چون این را بگوید، شیطان میگوید: در ادامهٔ روز از من ایمن شد.
[حسن است] - [به روایت ابوداوود] - [سنن أبي داود - 466]
هرگاه پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ وارد مسجد میشد میفرمود: «أعوذُ باللهِ العَظيمِ» پناه میبرم به الله و صفاتش. «وبوَجهِه الكريمِ» به او که بخشنده و عطاکننده است، «وسُلطانه» غلبه و قدرت و قهر او بر هریک از بندگانش که بخواهد «القدیم» ازلیِ ابدی «مِنِ الشَّیطان الرَّجیم» دور شده و رانده شده از رحمت الهی. یعنی: خداوندا مرا از وسوسه و اغوا و گامهای شیطان و آنچه به دلم میاندازد و فریب و گمراهگری او حفظ کن، زیرا او سبب گمراهی و لغزش و جهالت است. پس به عبدالله بن عمر گفته شد: «أقط»؟ یعنی: آیا پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ فقط این را فرمود؟ گفت: آری.
پس چون در مسجد این دعا را بگوید شیطان میگوید: این وارد شده به مسجد، خود را در همهٔ اوقاتِ روز و شبش از من حفظ کرد.