بروز رسانی: دعای هنگام اندوه و پريشانی: «لا إلهَ إِلاَّ اللهُ العَظِيمُ الحَليمُ، لا إلهَ إِلاَّ اللهُ رَبُّ العَرْشِ العَظيمِ، لا إلهَ إِلاَّ اللهُ رَبُّ السَّمَاواتِ، وَرَبُّ الأَرْضِ، وَرَبُّ العَرْشِ الكَرِيمِ».

عن عبد الله بن عباس رضي الله عنهما أن رسول الله صلى الله عليه وسلم كان يقول عند الكرب: «لا إله إلا الله العظيم الحليم، لا إله إلا الله رب العرش العظيم، لا إله إلا الله ربُّ السماوات، وربُّ الأرض، ورب العرش الكريم» .
[صحيح] - [متفق عليه]

از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم هنگام اندوه و پريشانی می گفت: «لا إلهَ إِلاَّ اللهُ العَظِيمُ الحَليمُ، لا إلهَ إِلاَّ اللهُ رَبُّ العَرْشِ العَظيمِ، لا إلهَ إِلاَّ اللهُ رَبُّ السَّمَاواتِ، وَرَبُّ الأَرْضِ، وَرَبُّ العَرْشِ الكَرِيمِ»: «هيچ معبود برحقی جز الله بردبار وجود ندارد؛ هيچ معبود راستينی جز الله، پروردگار عرش بزرگ وجود ندارد؛ هيچ معبود برحقی جز الله، پروردگار آسمان ها و زمين و پروردگار عرش گران قدر وجود ندارد».
[صحیح است] - [متفق علیه]

شرح

حدیث مذکور بر این مساله دلالت دارد که غم و اندوه را کسی جز الله متعال از بین نمی برد؛ و چون بنده ی مومن کلمات مذکور در روایت را به هنگام ترس و اندوه بگوید، الله متعال آرامش و امنیت را به او هدیه می کند و از سختی ها می کاهد؛ چرا که ذکر الله بر هیچ امر سخت و دشواری برده نمی شود مگر اینکه آن را آسان می گرداند؛ و مشقت و سختی و اندوه را از بین برده و برطرف نموده و گشایش به دنبال دارد. اما حکمت از ذکر «الحلیم» این است که غالبا اندوه مومن در اثر کوتاهی در عبادت یا غفلت در حالت هایی می باشد؛ و این ذکر با امید عفو و بخشش همراه بوده و کاهنده ی غم و اندوه می باشد.